|
Tasarruf Etmek Ne Güzel
Çocuklara ve kendimize tasarrufu öğretmek lazım. Nitekim Kutsal kitabımızın A´raf süresinde, “31-Ey insanoğulları, her mescide girişinizde güzel elbiseler giyiniz. Yiyiniz, içiniz, fakat israf etmeyiniz. Çünkü Allah israf edenleri sevmez. " denilerek bunun önemine değinilmektedir.
Peki, bu tüketim toplumu içinde nasıl uygulanabilir ki… Her televizyon programın arasında verilen reklamlar ürünleri sunarken adeta olmazsa olmazı sunuyor çocuklarımıza. Okula gidiyor harçlık veriyoruz. Ne kadar öğütlesek de cebindeki parayı bu tür yiyeceklere ve üstelik adeta doyumsuzca-israf ederek tatmak istemektedirler. Bizim kontrol alanımız dışında gelişen bu olaylara müdahale etmemiz mümkün mü? Benim çocuğun alerjisi olduğu için hemen fark ediyorum. Ne yedin diyorum, cevap bir o kadar tatmin edici olmuyor. Ya yalan söylüyor ya da ağlayarak bir kaçış yolu buluyor.
İnanç metotlarını çocuğa sunmak en güzel yol fakat toplumda her ne kadar bir din faktörü varsa da yaşama dönüşmeyen bir çizgide. İslam anlatılmaz yaşanır düsturu maalesef bizlerin bile hedefinde gözükmüyor. İnsanlar gördüğüne inanıyor ve yaşıyor. Sonuçlarını düşünen yok. Belkide en temel düstur çocuklara bizim örnek olmamız. Biz israf ederek yaşıyor muyuz? Bu soruyu kendimize sormalıyız. Sanırım çoğunluktan gelen ses “Evet!” olacaktır. Aldığımız ekmekler küfleniyor. Yaptığımız yemeklere çöpe atılıyor. Giymediklerimizle elbise dolaplarımız dolup taşıyor. Hala alış-veriş yapma gayretindeyiz.
Dinimiz bizi yokluğa alıştırmaya yönlendiriyor. Bu dünyadan ne kadar az faydalanırsak ölüme o kadar kolay hazır olacağız. İnsan sevdikleri ile beraberdir hadisi ile eğer biz dünyadan ve nefsimizden kopabilirsek Allah’a olan aşkımızda samimi olabileceğiz. Dünyayı değil Allah’ı seveceğiz. Elbette bu varsayımı insanlara anlatmak çok zor. Özellikle tüketim toplumunda. Adam diyecektir ki, kazanıyorum ve harcıyorum. Bu cevaba kim ne diyebilir ki… Sonuçta herkes kendi yaptıklarından sorumludur. Ama biz dünyayı tükettikçe o da bizi tüketip yaşlandırıyor. Gençlikteki enerjimizi ilerleyen yaşlarda göremiyoruz.
Toplumda zekat, sadaka ve yardımlaşmayı yaymalıyız. Bir fakire herhangi bir yardım yapıldığında, çocuklarımızı da yanımızda götürerek, var olan görüntüden ders almalarını sağlamalıyız. Kumbara gibi birikim araçları ile harçlıklarını biriktirmelerini desteklemeliyiz. Biriken para ile neler alabileceğini, tasarrufun ne kadar önemli olduğunu kendi yaptıkları ile yaşamasına fırsat vermeliyiz. Elbette, bu örnekleme kapsamında kendimize de çeki düzen vermeliyiz. Bizde tasarrufa yönelmeliyiz. Eğer biz tasarruf yapamazsak çocuklara nasıl örnek olabiliriz ki…
Ey genç kardeşim, unutma ki, senin yaşında maddi imkansızlık içinde olup da, parası olmadığı için hastalığına çare bulamayan, Somali çocukları gibi aç yaşayıp bir deri kemik dolaşan, eğitimden yararlanmayan, dininden habersiz o kadar genç var ki… tasarruflarımızla onlara ulaşabilir ve paylaşımın heyecanı ile mutlu bir toplum oluşturabiliriz. Eğer biz bu çocuklara ulaşamaz veya yardım etmezsek, onlar büyüdüğünde kötü insan olmaları muhtemel olacak ve huzuruna huzursuzluk vereceklerdir. Huzur ancak toplumun her bireyindeki samimi paylaşımlarla mümkündür. Hırsızlık, terör, cinayet gibi toplumun kangren yaralarının sarılması ancak yaptığımız tasarrufların bu çocuklara ulaşmasıyla mümkündür. Çalışmadığımız çocukluk yıllarında ancak harçlıklarımızın birikimiyle mümkündür bu da.
Yolunu Allah’a yönelten, herkesi Allah için seven, karıncayı bile incitmeyen, her şeyinden tasarruf eden altın bir nesile-gençliğe kavuşmayı canı gönülden istiyorum. Amin!
Saffet Kuramaz
|
