Sufiforum.com

Büyük mutasavvıf,imâm Kuşeyrî (k.s.a)'in muâsırı Ebû Sâid Ebu'l-Hayr (k.s.a) Hz.leri,içerisinden bir türlü bey olma sevdası çıkmayan çok sevdiği müridi Hasan Müeddibi yanına çağırır ve şehre inip torbalara sakatatçıdan aldığı işkembeleri,ciğerleri vs.toplayıp bir oduna bağlayarak getirmesini ister.Hasan Müeddib şehre inip sakatatçıdan etleri alıp odunla sırtına asınca üstü başı kan olur.Pis kokular da cabası...Bu hal içinde insanların arasında yürürken Hasan Müeddib yerin dibine geçer ve nefsi çok ezilir.İnsanlar beni bu halde görmemeliydi diye geçirir içinden.Şeyh Hz.lerinin yanına varınca Hasan Müeddib'e Ebû Sâid Ebu'l-Hayr (k.s.a) hz.leri der ki şimdi şehre yine in ve seni gören herkese sor sokakta sakatları sırtlayan kişi kimdir diye.Hasan müesddib şehre inince onu görenlere sorar işkembeleri,ciğerleri taşıyan kimdi diye ama sordukları bimediklerini söylerler.Bu cevaplarla Hasan Müeddib yanına varınca Şeyh Hz.leri O'na şöyle söyler:Ey Hasan!Seni gören halk değil kendi nefsindir.Seni bey olarak gösteren de halk arasın da rezil eden de nefsindir,kurtul ondan!!!Hasan Müeddib bu nasihatı alınca içindeki mezkur sevda silinir ve o anda pişen sakatatları dervişleriyle birlikte yiyen Şeyh Hz.leri bir kez daha der ki:şu an Hasanın beyliğini yiyoruz!Bu sözün ardından da Hasan Müeddib'in kalbinden bu sevdadan tortular dahikalmaz ve sülûkünde bir merhale daha atlar.

Kendime Mehmed Muhyiddîn Üftade (k.s.a) ile Azîz Mahmûd Üsküdarî (k.s.a) hz.lerini hatırlatan ve çok manidar gelen bu kıssayı sizlerle paylaşmak istedim.