Sufiforum.com

Bir gün konya'da Nasreddin Vezir'in hankahında bir toplantı vardı.Konyanın bütün ileri gelenleri,şeyhleri ve bilginleri orada toplanmıştı.H.z. Şems ve Hz.Mevlana'da oradaydı.
Laf ve ihtilaf pazarlamaktan zevk alan kişiler;
-Filan kitabda gördüm,falan zat bu mevzuda şöyle söylüyor!
-Bende falan kitabda gördüm,filan zat da böyle söylüyor!tarzında ondan bundan nakiller yapıp durunca,H.z. Şems'in cezbesi kabardı;
-Yahu ,dedi,Erenler!....Ne zamana kadar şundan bundan nakiller yapıp duracaksınız sizler böyle?Hep başkalarının malllarını alıp satıyorsunuz sizler be yahu!..Hiç mi kendi malınız,kendi mananız yok sizin? hiç biriniz kalkıpta; Kalbim Rabbimden böyle rivayet ediyor! diyemiyor musunuz! Kendi kitabınız,kendi hitabınız nerede sizin? Atsız eyerlere binip de er meydanlarında erlik taslayan divaneleri andırıyorsunuz!
Hadisten,tefsirden,hikmetten naklettiğiniz sözler,her biri kendi devrinin erlik makamında erlerin sözleridir! Onlar kendilerine gelen halleri kale dökerlerdi.Madem ki bu devrin erlerisiniz,sizin haliniz,sizin kaliniz nerde hani?

Hz. Şems böyle gönül coşturan bir konuşma yapınca ,Hz.Mevlana öylesine coştu ve taştı ki kol kanat açtı,semaya başladı.

Mustafa Özdamar....İrfan güneşi Hazreti Şems kitabından alıntı

Üzerime alındım !

Esad Coşan hocaefendinin bir radyo konuşmasını dinlemiştim;
Menkıbeye göre, ilminin doruğuna ulaşan Fahreddin Razi, bu ilmi, irfan ile taçlandırmak için develere yüklediği muhteşem kütüphanesi de beraberinde olduğu halde, yollara koyulur. Hindistanlı Abdullah Dehlevi'de biten bu serüvenin ilk durağı büyük arif Necmeddin Kübra'nın irfan mektebidir. Necmeddin Kübra, Razi'yi tekkesinin nehre bakan bahçesinde karşılar. Kübra'nın kendisinden irfan almaya geldiğini söyleyen Razi'den ilk talebi, kitaplarını ırmağa atması olur. Binbir zahmetle elde edilmiş, yazılmış ve okunmuş tüm kitaplar suya atılır. Fakat Razi, onların özünü barındıran ve kendisi için çok değerli olan not defterini, koyun cebinde taşımaktadır. Necmeddin Kübra, "Koynundakini de!" der. Razi'nin korktuğu başına gelmiştir. Fakat onu atmaya kıyamaz. Necmeddin Kübra, bunun üzerine şöyle der: "Suya atınca geride hiçbir şey kalmayacak ilimle mi böbürleniyorsun?