Sufiforum.com

2009'da başlayan SUFİFORUM'da İslam; İslam Tasavvuf Geleneği ile ilgili her türlü güncel ya da 'eskimez' konular yer almaktadır. İçerik yenilemeleri tasavvuf.name sitesinden sürdürülmektedir. ALLAH YÂR OLSUN.

Giriş |  Kayıt




Yeni başlık gönder Başlığa cevap ver  [ 1 mesaj ] 
Yazar Mesaj
 Mesaj Başlığı: Bencil İnsan Mutlu Olamaz
MesajGönderilme zamanı: 03.08.12, 10:08 #mesajın linki (?)
Çevrimdışı
Moderator
Kullanıcı avatarı

Kayıt: 15.12.08, 23:23
Mesajlar: 664
Bencil İnsan Mutlu Olamaz


Soruyorum kardeşime, “Mutlu musun?”
—Çalışırken değil… Evde hiç değil…
—Mutsuzsun yani?
—Yo. Sigara içiyorum. İçki yudumluyorum. Dans ediyorum. Kafam dönüyor sonunda mutluluktan. Uçuyorum adeta. Yatağa bile nasıl girdiğimi hatırlamıyorum.
— Her gün aynı hisleri yaşayabiliyor musun?
—Elbette. Ama yaşlanıyorum. Bu hareketi kaldıramıyor bedenim. Geçen doktora gittim. Her iki ciğerimde sorun varmış. Böyle devam edersem hızlı bir şekilde çok ağır bir hastalık yaşayabilirmişim. Doktora mutluyum böyle dedim. Oda sen bilirsin ama bedeline katlanırsın sonunda dedi.
—Ne yapacaksın peki?
—Acı patlıcanı kırağımı çalar. Yaşamaya devam edeceğim tabi ki. Doktorları zaten sevmem. Kendileri de benim gibi yaşarlar da bunu saklarlar…
—Ama senin için doğru olanı söylemiş, uyarmış. Bundan ders çıkarmalısın kendin için. Üstelik öylesine bencilsin. Eşini hep yalnız bırakıyorsun. Bak böyle yaşamaya devam edersen, seni bir gün terk eder, bilesin.
—Boş ver beni, ben iyiyim, mutluyum. Konuyu değiştirelim mi?
—?

Gecenin bir vaktinde telefon inatla çalıyordu. Bu konuşmadan altı ay sonraydı. Tedirgin bir şekilde açıyorum. Yengem telefonda ağlayarak, “ Hastanedeyim, acildeyim. Lütfen buraya gel acil ağabey.” Hemen giyiniyor, telaşla arabama atlayıp hastaneye geliyorum. Yengemi buluyorum.

—Ne oldu?
—Kardeşin kalp krizi geçirdi. Yoğun bakımda.
—Ne zaman nerede oldu?
—Barda içki içiyormuş, aniden yığılmış yere. Çevresindekiler beni aradılar.
—Doktorlar ne diyor?
—Ciğeri iyi değilmiş, nefes almakta güçlük çekiyor. Hayatta kalabilir diyor ama beyinde hasar olmuş. Kurtulsa bile felç olma ihtimali yüksekmiş.
—Aman yarabbi! Çok fena bir durumla karşı karşıyayız. O kadar söyledi ona doktor ama dinlemedi. Mutluyum dediği onu mahvetti. Üç günlük bir mutluluk için bir ömür sıkıntı çekecek. Üstelik bu sıkıntıyı sevdikleri olarak bizde çekeceğiz. Ne yapalım gelin, başa geldi çekeceğiz.

Gelin durmadan ağlıyor, kaderine isyan ediyor durmadan. Ben dua ediyorum. Günler geçiyor. Kardeşim kurtuluyor ama felç oluyor. Ona ne içki veren var ne sigara nede hareketli anları… Konuşamıyor, her şeye bomboş bakıyor. Bir çocuk gibi her şeye muhtaç…

Karısı çocuklarını yanına alarak onu terk etti. Sonrada boşandı. Ben bir bakıcı tuttum. Bir ev geçindiriyorum ve benim mali durumumda kardeşim yüzünden sallantı içinde. Eşim, buna neden katlanıyoruz diye sorup duruyor… Evimde huzur kalmadı. Bu durum böyle devam ederse, eşimde evden kaçıp gidecek. Depresyondayım. Annem babam yaşlılar ve mali durumları da iyi değil. Kardeşimin haline üzülen annemde kalp krizi geçirdi. Herkese pozitif olmak zorundayım. Herkesi idare etmeliyim. Çokça kendi kendime soruyorum, niye her sorunu ben üstleneceğim ki… Bu yük bana ağır geliyor. İçimi kimseye dökemiyorum. Sevdiklerim bile isyankârlar bana.

Hiç içki içmedim. Sigara kullanmadım. Standart bir yaşam sürdüm. Kimseyi kırmadım. Mütedeyyin yaşadım. Her namazın ardında ellerimi açıyor ve hüngür hüngür ağlıyorum. Rabbimden bir teselli, bir ışık bekliyorum. Herhalde namaz ve dualarım olmasa, kafayı çoktan yerdim. Ben böyle yaşarken, çevremdeki herkes, dünyalık mutluluk ve zevkin içinde günlük yaşamaya devam ediyorlar. Benim güzel ve kalıcı şeyler yaşamam, böylesi bir görüntüde beni mutlu etmiyor. Nefes alamıyorum adeta. Eşime, anne ve babama bunun geçici bir sınav olduğunu anlatıyorum. Ama bana inanmıyorlar. Sadece rahatlarını düşünüyor ve sağlıklı bir yaşamın beklentisi içindeler. Bana kimse destek olmuyor… Bazen başımı alıp dağlara kaçasım geliyor, Yunus a.s. gibi. Ama acısı içimde ve nereye gidersem gideyim, bu manzara benimle taşınacak, hep merak edeceğim ne oldu diye. Böyle düşününce vazgeçiyorum.

Akacak kan bedende durmaz derler ya… Rabbime sığındım. Ben elimden geleni yaparım. Ben zalim olamam. Eşim beni her ne kadar tehdit etse de, ona söyledim her şeyi açıklıkla. Ben aileme yardım etmeliyim dedim. Eğer beni seviyorsan bana destek olursun. Yoksa sende yengem gibi kendi yaşantını tercih edersin bensiz… Ben ne yaptığımı biliyorum. Dost olarak, Rabbim bana yeter…

Eşim bir süreliğine ailesinin yanına gitti. Yalnızım artık. Ama huzurluyum. Eşim ara sıra telefon ediyor. Beni merak ediyor. Sabır ediyorum. Rabbime dua ediyorum. Eşimin beni samimiyetle anlayacağını ve tekrar bana döneceğini-bana destek olacağını umuyorum…

Saffet Kuramaz


Başa Dön
 Profil Özel mesaj gönder  
 
Eskiden itibaren mesajları göster:  Sırala  
Yeni başlık gönder Başlığa cevap ver  [ 1 mesaj ] 

Tüm zamanlar UTC + 2 saat


Kimler çevrimiçi

Bu forumu gezen kullanıcılar: Hiç bir kayıtlı kullanıcı yok ve 1 misafir


Bu foruma yeni başlıklar gönderemezsiniz
Bu forumdaki başlıklara cevap veremezsiniz
Bu forumdaki mesajlarınızı düzenleyemezsiniz
Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz

Geçiş yap:  
cron
   Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group

Türkçe çeviri: phpBB Türkiye