Alıntı:
Vefatlarına yakın, sevenlerine bir müjde olarak şunları anlatmıştı :
“Tahminen bir sene evvel Kartal Umut Hastanesi’nde yatıyordum.
Ziyaretime gelenler ve halimizden sual edenler olmuştu.
Taburcu olarak hastaneden çıkmama üç gün kala Muhammed Nazım Kıbrısi Efendi ziyaretime geldiler. Kendilerine ikram ederek gönderdik.
Bu arada kalbime bir his doğdu:
“Ya Rabbi affeyle selamımızı alanları, bizlere selam verenleri, bizim üzerimizde zerre kadar hukuku olanları; bizim de kullar üzerinde zerre hukukumuz olanları Rabbim affeyle… Bizi münkir değil, mükrim eyle…”
O günden itibaren bütün dualarımda bu sözleri Cenab-ı Hakk’a (C.C) arz ediyordum.
Bugün evladlarımın sorularına atfen yine o günkü münacatım aklıma getirildi. İnşaallah bundan sonra da aynı duayı etmeye devam ederim.
Sizler de muvaffakiyyet talep ediniz…”
Alem-i bekâya intikallerinin (13 Ocak 2004) 7. yılında hasret ile ve bitmeyen-bitmeyecek bir muhabbet ile anıyoruz...