|
5. Bölüm: Nîmeti Anmak:
“Ve Rabbinin nîmetini şükranla an” (ed-Duhâ, 93/11).
Bu derviş bir gün dostlarının (zikir ve tefekkür) halkasında oturmuştu. Kendi perişan hâlini düşünüyordu ve bu düşünce kendisine gâlip gelmişti.
Öyle ki kendisini bu irşâd işine lâyık görmüyordu. Bu esnâda “Kim Allah için tevâzu gösterirse Allah onu yükseltir” hadîs-i şerîfinin hükmünce (hakîkatten) uzak kalmış bu kulu zillet toprağından kaldırdılar ve onun gönlüne şöyle nidâ ettiler: “Seni ve kıyâmet gününe kadar doğrudan ya da dolaylı olarak seninle bana tevessül eden kişileri (bana yaklaşmak için seni vesîle ve aracı yapanları) bağışladım”.
Bu sözü o kadar çok tekrarladılar ki, sonunda şüpheye mahal kalmadı.
Bunun için Allah Teâlâ’ya bol bol, güzel ve mübârek şükürler olsun.
Rabbimizin beğenip râzı olduğu şekilde hamd olsun.
Salât ve selâm, en güzel duâlar da lâyık olduğu şekilde efendimiz Hz. Muhammed’e ve âilesine olsun.
Bundan sonra beni bu olayı halka anlatmakla görevlendirdiler.
Şiir:
Eğer pâdişah yaşlı kadının kapısına gelirse,
Ey hoca! Sen bu duruma dudak bükme.
“Şüphesiz Rabbin, bağışlaması bol olandır” (en-Necm, 53/32).
***
MEBDE’ VE ME‘ÂD (RABBÂNÎ İLHAMLAR)
İMÂM-I RABBÂNÎ
Doç Dr. Necdet TOSUN
SUFİ Kitap
En son rabbani tarafından 19.01.10, 10:18 tarihinde düzenlendi, toplamda 2 kere düzenlendi.
|
