|
Düşün ki…
Halife denen ben, gir teninden içeri
Girmezsen şeytan yapar beterini
Kulluğunda ol Hakk’a yeniçeri!
Kalu bela'dan beri
"La İlahe illallah!" eri
Aczini bil fakrınla ol bir Kabil…
İlk önce kendine sor adil misin?
Ahmak gibi avare dolaşma.
Gözlerin kör, her şeyden gafil misin?
düşün ki, tembelliğe alışma.
Güneş batıdan doğmadan
Sur yeli gözü oğmadan
Nihai gerçeği boğmadan
Ölme gururla atarken taş ebabil…
Tevazu, kardeşinse gönülden dökülsün
Rabbini tanı, yoksa pişman olursun
Sevgide er ol, hâyırda aşk silahın
"Biz" in güneşinde dön, dünya ay gibi
Ruhunla tavaf yap, bedenin gölgesinde Kâbe
Yay ateşini gönül penceresinden çay gibi
Titre ama hasta olma bastığın toprakta
Toprak ki, ne varsa alır içine saray gibi
Düşün ki, tembelliğe alışma:
Makberde ölüm olsaydı,
Hiç tohum dirilir miydi?
Yeşilden al mesajı,sunsa
Zikrini görsen aklın delirir miydi?
Eğer boşluk olmasaydı,
umman ve asuman ayrılır mıydı?
anne baba çocuklar gibi
Boşluğunda çocuklarını büyüt,
Başka kurtarıcı bekleme şimdi
Bizsiz ve ihramsız dolaşma dergâhımızda…
Madem sevdik birbirimizi bu yol sonsuz
Görüntü değişir, lakin kalmaz yönsüz!
Dil sukut etsin, ihtiyarın dinlesin âlemi
Her batında aşksız reddetsin elemi
Sarıl kardeşim, sevgidir ilahi
Eğer hissedersen bizim olursun baki
Sürgün yıllar biterken elveda
Keşfettiğin âleme gir "Hu" ile, merhaba!
Ederken geçmişine veda...
Saffet Kuramaz
|
