Sufiforum.com

2009'da başlayan SUFİFORUM'da İslam; İslam Tasavvuf Geleneği ile ilgili her türlü güncel ya da 'eskimez' konular yer almaktadır. İçerik yenilemeleri tasavvuf.name sitesinden sürdürülmektedir. ALLAH YÂR OLSUN.

Giriş |  Kayıt




Yeni başlık gönder Başlığa cevap ver  [ 5 mesaj ] 
Yazar Mesaj
 Mesaj Başlığı: Şeyhe Bağlanmak, Tarîkat Alma ve Sülûkun Gereği
MesajGönderilme zamanı: 08.02.10, 10:58 #mesajın linki (?)
Çevrimdışı

Kayıt: 24.11.09, 16:40
Mesajlar: 25
Ahmed Ziyaüddin Gümüşhanevî'ye Göre

Şeyhe Bağlanmak, Tarîkat Alma Ve Sülûkun Gereği

CAMİ'UL USÛL


V.8- MÜRŞİD EDİNMEK
Şeyhe bağlanmak, tarîkat alma ve sülûkun gereği


Dediler ki; "Âdet oldu ve tecrübe ile bilindi ki, mânevi pisliklerden temizlenmek, görünmez kirlerden kurtulmak ve namaz ve diğer ibadetlerle huzur, huşuyu elde ederek, ihsan denen, Allah-ü Teâlâ'yı görüyormuş gibi ibâdet etmek ancak kâmil, âlim bir şeyhin eli üzere sülûk ile mümkün olur. Bu şeyh. bahsedilen hastalıkların ilâcını, muamele ve hikmetini bilir. Tecrübe, zevk ve ilim sahibidir. Eğer bahsedilen kötü huylarla hastalıklı olan kimse, çeşitli kitap ezberlerse o kimse nefsi emmarenin pisliklerinden ve gizli oyonlarından onu kurtaracak bir şeyhin terbiyesine yine muhtaçtır. Biz bunu, bu hastalıklara uğramış çok fıkıh ehlinde görüyoruz. Gözlemler ve tecrübeler artık bu konuyu kesin bir kanaat haline getirmiştir. Allah-u teâlâ buyurdu; (Ayet meali): "Elbette insan nefsinin ne olduğunu görüyordur..."

Şârâni, Envâr-ı Kudsiye'de buyurdu ki: “Tarîkat ehli tümüyle ittifak etti ki; insanın namazının sağlıklı olması için, onu kalbiyle ilâhi huzurdan engelleyen bu sıfatları yok etmeye yönlendirecek bir şeyhi edinmesi vâciptir." Bu da şu hükümden çıkıyor. "Bir vâcip eğer bir şey olmadan tamamlanmıyorsa o şey de vâciptir." Şüphe yoktur ki bâtınî hastalıkların tümünün ilacı vâciptir. Âyetler hadisler, kötü huyların haram olduğuna ve ceza ile tehdide şahittir.

Böylece bilindi ki, kendini bu kötü sıfatlardan çıkaracak bir şeyh edinmeyen kimse, bu sebepten Allah'a ve Resulüne isyan etmiştir, Zira ilaç yolunu aramıyor. Ne kadar kendini zorlasa da şeyhsiz fayda vermez, isterse tıbba ait bin kitap ezberlesin. İlâcın hastaya veriliş şeklini bilmiyor. Onu işiten, tıp kitaplarını okuduğu sebebiyle büyük bir doktor sanır. Ama hastalığın ismi sorulup, giderilmesi konusunda bakar ki, o muhakkak ki cahildir. Sen kendine bir şeyh edin'... Karşı gelme. Âhiretin ebediliğini düşün. Sakın!... Sûfilerin yolu kitap ve sünnetle getirilmedi deme!.. Zira bu söz küfürdür. Sûfilerin yolu tümüyle Muhammedi ahlâk, Ahmedî siret ve ilâhî yoldur.

Şârâni (KS); Cevâhir adlı kitabında dedi ki; "Bir kulun amellerinde riyâ ve ucupdan hangi ilaçla kurtulacağı bana soruldu. Ona şöyle cevap verdim: Allah zikrini öyle çoğaltmalı ki kalbinde hakikî Tevhid cilalansın Böylece, o kendi amellerini Allah'ın yarattığı olarak görür. Başkasına nisbet kalmaz. Bu durumda o kulun indinde ne riyâ kalır, ne ucup, ne de günahkâr bir kimseye karşı büyüklenme olmaz. Zira kul, bundan sonra ameli ile başkasına gösteriş yapmaz ve nefsinde ucup olmaz. Ve dolayısı ile onun indinde bir dava kalmaz."

Eğer, “Tevhidden başka, kula bir (âmel) ilâç var mıdır?" denilirse, derim ki; “Kula bu konuda Tevhidden daha süratli bir ilaç bilmiyorum." İşte tarîkat ehlinin tümünün müritler için koyduğu şey budur. “Tarîkatı bunun üzerine kurdular. Bu konuda nefisleri Kur’ân okumak, namaz ve oruçla meşgul olup, riyâları ile ve amellerini görerek ölen kullar elbette hata ettiler. Ve amellerinde ihlâsı bulamadılar. Buna şu mealdeki Hadis-i Şerîf işaret ediyor, "Hak Teâlâ'nın bir âbide "rahmetimle cennetime gir” sözüne karşı kul der ki, "Yâ Rabbi amelimle gireyim" sözü, anlayışının olmadığındandır." Zira Kuran, kalbin cilasını gerektirir. Bakır madenini temizlemekte, zikrin tesiri, pası temizleyen ilaç gibidir. Zikrin dışındakiler ise sabun gibidir.

Razı olunan cevaplar kitabında Şârâni (KA) dedi ki; "İzzettin bin Abdüsselâm, Ebul Hasan Eş-Şâzelî ile birlikte olmadan önce diyordu ki, "Elimizde fıkıhtan başka Allah'a yaklaşım yolu var mıdır?" Ama Şeyh ile bir araya geldikte, tarîkat ehlini ikrar edip onların yollarının sıhhatına en açık bir delil ile şöyle diyor; "Muhakkak ki tarîkat ehli, kaideler üzerine oturmuşlardır. Onlardan başkaları görünüşe baktılar. Tarîkat ehlinin elinde olan kerâmetler, harikulâde şeyler fıkıh ehlinde olmadı, isterse fıkıh ilminde en üst noktaya ulaşsınlar, onların yollarına uymadıkça, onların hallerine ulaşamadılar."

Bu konuda ayrıca şöyle dendi; "İmam Ahmed bin Hanbel, oğlu Abdullah'a derdi ki: "Ey oğlum, sen hadise devam et, kendilerini Sûfi diye isimlendiren kimselerle birlikte olmaktan sakın. Zira onlar çoğu dininin ahkâmını bilmez cahildir." Ne zaman ki, Ebû Hamza Bağdadi (KS) ile beraber oldu tarîkat ehlinin hallerini öğrendi ve o zaman oğluna şöyle diyordu: "Ey oğlum, Sen bu tarîkat ehli ile beraber ol. Zira onlar bizim ürerimize ilim, murâkabe, haşyet, zühd ve himmet yüceliğinin çokluğu ile öne geçtiler."

Bu konuda yine bir şey daha söylendi. "Bize haber olarak ulaştı ki, İmam Şâfî (RA) Sûfilerle oturuyordu ve diyordu ki; "Fıkıh ehli, Sûfilerin kullandıkları kelimeleri bilmeye muhtaçtır. Böylece fıkıh ehlinde olmayan ilmi onlardan öğrenmiş olur." Şöyle demek yanlıştır: "Eğer bu bâtınî hastalıkların ilacı vâcip olsa idi elbette sahabe, tabiin ve müctehitler elbette bu konuda kitap ortaya koyarlardı. Biz ise böyle bir şey görmüyoruz." Biz buna deriz ki; "Bizde ortaya çıkan bâtınî hastalıklar onların asrında yoktu. Eğer onlarda olsaydı elbette müctehitler kitap yazar, ilaç bulurlardı ve insanları riyâ, nifak, ucup ve diğerlerinden kurtarırlardı" Zira fıkıh meselelerinde böyle yaptılar. Hiçbir akıllı kimse asla demez ki: "İmamlardan biri, bir kimsede kibir veya riyâ veya, haset veya nifak gördü ve bonları kabul edip ses çıkarmadı." Aksine o kimseye Kitap ve sünnetten ilâç bulurdu ki, onu hastalığın günâhından kurtarsın.

Böylece sana açıklıkla belli oldu ki; bir kimseye bâtınî galip gelirse, bu tehlikeden onu kurtaracak bir şeyh bulması ona muhakkak vâciptir. Eğer bu şeyhi kendi şehrinde veya çevresinde bulamadı ise ona şeyh bulmak için sefer vâcip oldu. Muhakkak ki müctehitler ve onlara tâbi olanlara, tabileri kemale ermiş kimselere Allah bâtınî hastalıklardan selamet vermiştir. Bonların şeyhe ihtiyacı yoktur. Her ne kadar sülûk ehli kemâli artırmaya muhtaç olsalar da, bonlar muhakkak ki ihlâs ehli olup, bildikleri ile amel ettiler. Bu Sûfinin hakikatıdır.

Kuşeyri dedi ki: "Bu bâtınî hastalıkların ilk çıkışı, hicri 300. senelerin sonlarındadır. Zira Efendimiz (SAV) şu mealde buyurdu: "Nesillerin hayırlısı benim bulunduğum nesildir. Ondan sonra gelenler ve onlardan sonra gelenlerdir." Bir kimse hakkında Resûlullah hayırlı olmaklıkla şehadet ederse, elbette o kemalin tüm derecelerini elde etmiştir" Ecvibe adlı kitapta dendi ki. "İmam-ı Şâfî ve Ahmed, Sûfilerin meclislerine girer çıkar ve onların zikir meclislerinde hazır bulunurlardı. Onlara denirdi ki: "Size ne oluyor ki bu cahiller gibi kimselere gidip geliyorsunuz?" Ona şöyle cevap verildi: "Muhakkak ki işin başı tümüyle bunların yanındadır. Bu da Allah azze ve celle korkusu, Allah sevgisi ve marifetidir. "Meşârıkıl-Envâr kitabında dendi ki; "Resûlullah (SAV) bizden umumi söz aldı ki, amelsiz olarak bizden ilim öğrenmek isteyenlere anlatmayacağız. Şimdi Nâsın çoğu böyledir. Geçen nesil böyle değildi." Sonra dendi ki: “Bu ahit üzere kalmak isteyen, bir şeyhin eline (sülûkuna) muhtaçtır ki, onu Allah'ı murâkabe derecelerine ve O'ndan korkmaya ulaştırsın. Geçmiş âlimler böyle idi."

Şeyhül İslâm Zekeriyyâ'nın şöyle dediğini işittim: "Her fıkıh ehli ki, Sûfilerle bir araya gelmez, o katıksız kuru ekmek gibidir." Seyyid Aliy-yül Havâs’ın şöyle dediğini işittim: "İlim talibi kemale ermez, ancak tarîkat şeyhlerinden biri ile bir araya gelmesi gerekir ki, onu nefsin pisliklerinden ve hatıralarından kurtarsın." Tarîkat ehli ile bir araya gelmeyen kimse çoğu kere işi karıştırır, bildikleri ile dâvaya kalkar. Her az amel işleyen kimseye, Allah indinde muteber olmayan deliller gösterir.

Bu konuda şüphe eden, tecrübe etsin… Sen bir şeyhin eline yapış, hizmetini yap, eziyetine sabret ve her hale sabret. O zaman sana doğan hal, çok güzel bir şeydir. Hiçbir dünyevî şeye benzemez. Zira ilim sahibi kendini büyük görebilir ve ilimde nefsin çok hileleri vardır. Çoğu zaman talebeler bir tarafa, ilim büyüklerine bile gizli kalmıştır.

Müslim ve diğerleri (şu mealde) rivayet etti: "Ey Allah'ım, doymayan nefisten ve faydasız ilimden sana sığınırım.” Taberâni rivayet etti: "Her ilim, sahibine vebaldir. Ancak bildiği ile amel eden müstesnadır." Yine Taberânî'den merfû rivayet (meâlen): "Kıyamet günü nâsın en şiddetli azap göreni, Allah’ın ilmi ile faydalandırmadığ kimsedir.”

Dediler ki: “Ehlullah dünya ve âhiret işlerinden hiç birinden ferah bulmadılar. Onların yanında verilme ve verilmeme eşittir. Onlar kendilerinde iki cihanda mülk görmediler.

Sen bu iyi görüşle âmel etmek istedinse, seni ona yönlendirecek şeyhi kendine iste. Yoksa bu işte sana yol yoktur. İstersen insanların ve cinlerin tümünün ibadetini yap. İşte burada sülûka girenlerle âbidin arasındaki fark gözüküyor. Çoğu kere ibadet eden 500 yıl aynı hastalıkta kalır. Sâlik ise tarîkata ilk adım attığında hastalıktan kurtulur. Zira tarîkatın başlangıcı, Allah'ı mülkte tevhid, sonra fiilde, sonra vücudda Tevhiddir. Âbid bu 3 şeyden bir şey tadamaz. Allah'a yemin ederim ki: Andolsun (hakiki) şeyh edinen feyize kavuştu. Şeyh edinmeyen veya edinip de nasihatini dinlemeyen ziyan etti.

Hikemi Atâiyeyi şerh edenlerin büyüklerinden bazısı dedi ki; "Nakşibend Hoca Bahâeddin (KS) dedi ki; "Bizim yanımızda Allah'a en yakın yol, vücudu yok etmektir. Her ne kadar namaz ve oruç ehadiyet hazretineyol ise de, lâkin vuslat bunlarla tamamlanmaz. Ancak vücudu yok etmekle olur. Bu sebepten sâlik, namaz ve oruçta bulmadığı yardımı zahirde ve batında bulur; çünkü tevhid, sâlikin vücudunu yok eder ve bununla birlikte vasıfları da yok olur. Ve Mevlâsı için halis kul olur ve O'nun lütufları onu kuşatır. O zaman sen vâcip ve farz namazlar dışında diğer evradına iltifat etme." Dendi ki: "Senin vücudun (varlık iddian) günâhtır. Öyle ki bu günâhla başka günâh kıyaslanmaz."

Şeyh ibni Hacer dedi ki: 'Sâlik, hüccet olan ve güvenilir kimseyi tutsun, taassubu olana meyletmesin. Meşâyihin en verâ' sahibini şeriat kanunları ile hakikatı en iyi bilenini arasın. Gösterişi bıraksın. Onun işareti altına girsin. Bu vasıfta bir şeyhi bulan kimsenin onu terketmesi ona haramdır. Bu konuda 4 (şer'î delil) sana delil olsun. Hattâ buna bütün semâvî kitaplar şahittir.


CAMİ'UL USÛL
Müellif: Ahmed Ziyaüddin Gümüşhanevi (K.S.)
Mütercimi: Hüsameddin Fadıloğlu

s.297-301

İstanbul-2007


Başa Dön
 Profil Özel mesaj gönder  
 
 Mesaj Başlığı: Re: Şeyhe Bağlanmak, Tarîkat Alma ve Sülûkun Gereği
MesajGönderilme zamanı: 08.02.10, 17:20 #mesajın linki (?)
Çevrimdışı
Moderator
Kullanıcı avatarı

Kayıt: 14.12.08, 22:59
Mesajlar: 666
Mevlana Celaleddin Rumi Hz.leri:

(Paygamber Efendimizin Ağzından Hz. Ali'ye nasihatidir:)

Sen Akil Bir kişinin (Mürşidin) Gölgesine Kaç Ki, Gizli Gizli Savaşan Düşmandan Kurtulasın.

Bu Hal Senin İçin Bütün İbadetlerden Daha İyidir. Bu Suretle Yolda İlerlemiş Olanların Hepsini Geçer, Hepsinden İleri Olursun.

Bir Pir Ele Geçirdin mi Hemen Teslim Ol, Musa Gibi Hızırın Hükmüne Girip Yürü

Bu Yolu Nadir Olarak Yapayalnız Aşan Bile, Yine Pirlerin Himmeti İle Aşmış, Varacağı Yere Onların Sayesinde Ulaşmıştır.


Mesnevi 1. Cilt 2960. Beyit ve devamı


Başa Dön
 Profil Özel mesaj gönder  
 
 Mesaj Başlığı: Re: Şeyhe Bağlanmak, Tarîkat Alma ve Sülûkun Gereği
MesajGönderilme zamanı: 17.03.10, 12:25 #mesajın linki (?)
Çevrimdışı

Kayıt: 24.11.09, 16:40
Mesajlar: 25
Ahmed Ziyaüddin Gümüşhanevî'ye Göre

Tarikata Girişi : İntisab


CAMİ'UL USÛL

6.4- İNTİSAB (BAĞLANMA):

Bilesin ki; tarîkata intisab, tarîkatı kabullenme dört şekilde olur:

1- Ellerin birbirine kavuşması (musafaha), zikir telkini, nisbet veya teberrük için yapılması icap eden hususlar,
2- Rivayet yolu ile intisab, bu ise mânâsını anlamasa da mürşidin kitaplarının okunması ile olur. Bu da bazı kere teberrük ve yalnız nisbet için olur.
3- Dirayetin yolu ile intisab. Bu da kitaplarının mânâsını çözmek ve anlaşılır hale getirmekle olur ki, bir nevi intisaptır.
4- Kâmil bir mürşidin yanında güzel ahlâk edinmek, Müşahede için Mücâhede ile hizmette ilerlemek, Tevhidde fâni olmak ve bakî olmak için bulunmaktır. Bu ise olması istenen en yüce istektir.

İşte tarîkatların çoğunda intisab bunlar üzerine kurulmuştur. Özellikle Nakşibendilik ve Şâzelî tarîkatı böyledir.

Az bir şeyde de olsa sevgi ile beraber hiziblerinden bir hizibi (virdi) okumak gibi bir şeyle tarîkata tabi olmakla İNTİSAB sahih olur. Onun için Şâzelî (KS) buyurdu ki; "Bu hizbimizi okuyana bizim üzerimize olan ne ise ona da olur. Yani bize hürmet ediliyorsa ona da hürmet vardır. Ve bize rahmetten ne varsa veya bunlardan daha da umumisi ona da vardır. Bu her şey için geçerlidir."

Bilesin ki; bir şeyh ile bir araya gelinmemesi (onu görmemek), eğer onun menkıbeleri ve tarîkatı hakkında bilgi tevatürle (dürüst olarak) bizlere ulaşmışsa ona muhabbete bir ziyan vermez. Bir kimsenin, ölmüş bir kimseye nasıl tabi olunur demesi doğru olmaz. Biz deriz ki; biz onun tarîkatından ve güzel ahlâkından bize ulaşana ittiba ederiz; yoksa onun cismine ve suretine değil. Biz Rasûlullah'ı ve ashabını görmediğimiz halde nasıl seviyorsak bu da öyledir.
Allah'ın evliyasından bir veliye intisab eden kimseye, onun tarîkatının esaslarında ve teferruatında da ona benzemesi gerekir. Daha sonra onun inceliklerine doğru seyir başlar Sâlik şöyle kanaat eder ki: Muhakkak ki bu kapı, Allah-ü Teâlâ'nın kapılarından bir kapıdır. Bu kapıdan muradına göre rahmet ve esinti gelmesi için bekler. Bu durumda maksadı Allah-ü Teâlâ olsun başkası olmasın. O kapıyı büyükleyerek yüceltir ve bunda Allah-ü Teâlâ'nın rızasını gözetir. Çünkü Allah-ü Teâlâ velisinin bulunmadığı zaman yerine vekalet eder. Allah'ı arayanlar O'nu bulanı bulurlar ve O'nun hazinesinin zenginliğine ererler.

Bilesin ki; Benzemek 3 şeyde olur. 1- Din, 2- Ahlâk, 3- Amel. Onlara giyinişle benzemek, bazı zararların giderilmesi ve bunun gibi şeyler için caizdir. Âyet meali: "Ey Peygamber; Sen zevcelerine ve kızlarına ve müminlerin kadınlarına de ki; Başörtülerini üzerlerine alsınlar..."
İşte sôfiler içine girmek, onlara benzemek için ve hırka giyinmek başkalarından ayrılmak içindir. Yalnız bu giyiniş ve onların içine girmek, büyük günah ve aşağılık küçük günahlardan sakınmak şartiyledir.

Sonra beğenilen ve kendisine dayanılan kimsenin, sevilmesi ve hürmet görmesi, halk arasında ona makbuliyet havası olması ve kalplerde ona hürmet bulunması gerekir. Hiçbir kimse yoktur ki onu görürse ona ancak hürmet ve tazim etmesin.


CAMİ'UL USÛL
Müellif: Ahmed Ziyaüddin Gümüşhanevi (K.S.)
Mütercimi: Hüsameddin Fadıloğlu

s.34-35

İstanbul-2007


Başa Dön
 Profil Özel mesaj gönder  
 
 Mesaj Başlığı: Re: Şeyhe Bağlanmak, Tarîkat Alma ve Sülûkun Gereği
MesajGönderilme zamanı: 17.03.11, 22:37 #mesajın linki (?)
Çevrimdışı
Kullanıcı avatarı

Kayıt: 22.01.10, 04:41
Mesajlar: 345
velayet ve hulletin yegane medarı Allah Resulü sallallahu aleyhi ve sellem efendimizin Ahlakı (ve Sünnet-i seniyyesi) ile mütehallık olmaktır: Tarikat ise bu ma'nanın inşa ve ikamesini âmirdir: ve emrinde kimya tesiri icra eder: soğuk ve resmî bir tavsiyeyle kalmaz: direkman müdahele eder, ufuk açar... kitab okumak sureti ile Ahlak-ı Nebî ikame olmaz: Gözyaşı ve hâlet (değişim dönüşüm) getirmeyen okumaları kaldır koy rafa....


Başa Dön
 Profil Özel mesaj gönder  
 
 Mesaj Başlığı: Re: Şeyhe Bağlanmak, Tarîkat Alma ve Sülûkun Gereği
MesajGönderilme zamanı: 12.04.11, 10:31 #mesajın linki (?)
Çevrimdışı
Kullanıcı avatarı

Kayıt: 07.12.10, 00:24
Mesajlar: 424
Alıntı:
Bilesin ki; tarîkata intisab, tarîkatı kabullenme dört şekilde olur:

1- Ellerin birbirine kavuşması (musafaha), zikir telkini, nisbet veya teberrük için yapılması icap eden hususlar,
2- Rivayet yolu ile intisab, bu ise mânâsını anlamasa da mürşidin kitaplarının okunması ile olur. Bu da bazı kere teberrük ve yalnız nisbet için olur.
3- Dirayetin yolu ile intisab. Bu da kitaplarının mânâsını çözmek ve anlaşılır hale getirmekle olur ki, bir nevi intisaptır.
4- Kâmil bir mürşidin yanında güzel ahlâk edinmek, Müşahede için Mücâhede ile hizmette ilerlemek, Tevhidde fâni olmak ve bakî olmak için bulunmaktır. Bu ise olması istenen en yüce istektir.


Şöyle anladım:

1. Mürşidin elini tutarak biat almak ve sonra eski hayatına; işine vb. devam etmek...(Bugün biat gözlemlerime göre genel olarak böyle uygulanıyor.)

2. Mürşidin kitaplarının -anlaşılmasa da- okunması ile feyz ummak. (Risalecilerin tarzı buna çok uygun...)
3. Mürşidin kitaplarının mânâsını çözmek ve anlaşılır hale getirmek ( İlahiyatçıların tarzı buna çok uygun...)

4. Mürşidin yanında hizmette ilerlemek (Eski zamanlarda tekkede yerleşik olarak kalarak hizmet eden dervişlere göredir. Zamanımızda hemen hiç örneği yok.)


Başa Dön
 Profil Özel mesaj gönder  
 
Eskiden itibaren mesajları göster:  Sırala  
Yeni başlık gönder Başlığa cevap ver  [ 5 mesaj ] 

Tüm zamanlar UTC + 2 saat


Kimler çevrimiçi

Bu forumu gezen kullanıcılar: Hiç bir kayıtlı kullanıcı yok ve 2 misafir


Bu foruma yeni başlıklar gönderemezsiniz
Bu forumdaki başlıklara cevap veremezsiniz
Bu forumdaki mesajlarınızı düzenleyemezsiniz
Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz

Geçiş yap:  
cron
   Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group

Türkçe çeviri: phpBB Türkiye