Alıntı:
1
Her nesne ki, yok mu — yok onun gibi rüzgar misali,
Her nesne ki, var mı — akıbet buldu zeval.
Var nesneyi âlemde, kabul et yok diye,
Yok nesneyi var diyerek fakat eyle hayâl...*
---
* Bu rubai Ömer Hayyam'a da nisbet ediliyor.
2
Yolunda akıl hadis ve efsane bulur,
Yurdun tarafına yol arkadaşı divane bulur.
Sevdan ile ben gibi bin gönlü viran
Ka’beden el çeker ve, puthane* bulur.
---
* Puthane — Lahut alemine işaret, ya’ni vahdeti küll o‘lub, ehadiyet zatının mazhariyeti manasına da geliyor.
3
Ya Rab, özün sakla, gönül ayrılık ister,
Senden geçip, başkaya aşinalık ister.
Aşkından el çekse — tutar dost kimi?
Yurdundan ayak çekse — hatalık ister.
4
Hakk yoluna her lahza sa’y etmek lazım,
Dünyadan etek çekmek ve, gitmek lazım.
Gözbebeğini merhemle, zira, alem hepsi: O,
Görmek O'nu, esrarına yetmek lazım....[/b]
5
Aşık kişinin gönlü dolusu derd olacak,
Gönül derdi ile merd yine hem merd olacak.
Öz aşkının ateşinde o yanarken, bu dem
Cehennem ateşi özgeler için soğuk olacak.
6
Ey dîde, özünsün şüphesiz gönül düşmanı,
Senin gibi uçar yele bütün gönül harmanı
Yeter, salma nazar bigane yüzlere asla
Suç* altında kalmasın, desen, gönül üzerine...
---
* Cürm — günah, ayıb.
7
O badeyi içmedim ki, dikkatli olsam,
O mest değilim yine uykusuz olsam.
Terk etsem adem ile vücudu, sabah yok,
Bir cilve-i hüsnün ile mest olsam.
8
Nakş etsem de taatimi bir parça ekmeğe,
Versem onu ite — yatarak zindana,
Gelmiş ise de açlığından efgana,
Vurmaz dişini namus edip o ekmeğe...
9
Ey dil, bu kadar müflis* imişsin, rüsva,
Sen layıkı taze aşk değilsin asla.
Şiddetli alevdir bu aşk — ermez su,
O aşk ile düşüncesiz olamaz aşina.
---
* Müflis — biçare, bi-neva; bi-fehm.
* Bulheves — yengiltak(hafif, dusuncesiz), bi-karar.
10
Ey gece, çabucak sehere dönersin,
Bu gönül derdimi kovmağa hazırlanmışsın.
Maksud tarafa yetiştirmeğe gönlü belki,
Ey tan, özün, şüphesiz, seçilmişsin.
11
Pinhan (gizli) değil asla — içde bir canavar (dev) vardır,
Başını ezmek (ortadan kaldırması) onun çok güçtür.
İmanını bin defa telkin eyledim,
O aslında ezelden müslim değil, küffardır.
12
Aşkını bu merdane ve ferzane gönül,
Bir saniye terk etmedi, canane, gönül.
Aşk badesini elimde tuttuğum bir an,
Lakin doldu ciğer kanıyla kadeh, gönül.
13
Senden hep şahlık ve perişanlığımız,
Senden hep aşufte ve hayranlığımız,
Her teline kahkülünün gönül bağlayışımız,
Senden hep gonca gibi handanlığımız...
14
Derviş iline eyleme kınama ki, onlar
Nasıl doğurulmuş ise - şöyle olur.
Bir alem altın ver - ve, o bir arpa -
Bilecek isen kimliğini aslı onlar.
15
Bir ay yücelişi ki, alem-ara'yı tümden,
Vaslı gece-gündüz temennâyı tümden.
Eğer el gibi sevmese beni — vay bana,
Lakin herkesi sevse ben gibi — vayı tümden.
16
Bir gün göreceksin ki, can tenimden gitmiş,
Başıma figan çekip ahali yetişmiş.
Keşke gelip başımda otursan, desen:
"Öldüren Özüm, Özüm pişman eden..."
17
Vaslından ölüyor gönlü bahtlı gece sonunda,
Ayrılığından ölüyor hasretli gece sonunda,
Ey, kahkülü gün sonunda gece gibi zulmet,
Veya, çehresi aynen gündüz gece sonunda.
18
Sufi olup, eyle bir gece ah ve figan,
Dünyayı yaratan hakkı, ayaklan şu zaman:
Hançeri eline al ve, et özünü şehid,
Yâr vaslını istese, ne yapsın cismi cân...
19
Aşkın meyini içip, bu gönül mest olur,
Ayrılığının gamını çekip, o, bil, düşkün olur.
Bir baksan eğer— ayrılığında toprak olan
Cansız taneye can yine birlikte olur!
20
Her kim ki, kılar görmeyi o yüzü taleb,
Yenib gururunu, eylesin özünü taleb.
O nerede ve, biz nerede — görün kısmeti:
Saman olmuşuz kılıp yıldızı taleb...
21
O mehlikalar ki, asıl yurdu Çiğil*,
Toprak mı esası yahut nur mu, söyleyiver toprak
Gönlünü alıp ele, kılar kasd cana,
Vah, bu ne bela ki, etti halimi karışık...
22
Sünbül saçından ben şüphesiz korkarım,
Davranış tarzının çizgisi, amansız — korkarım.
Halk korksa kötü gözden eğer, ben fakîr
Güzel gözünden yarin feci korkarım.
23
Her yeşillik ki, suyun kenarından yer almış,
O yücelişi huri aksini yada salmış.
Küçümseyiş ile laleler üstüne koyma kadem,
O lale senem vücudundan timsalmiş.
24
Kuluna fakirliği şiar etmişsin,
Gam yarsız ve mahremsiz ve zor etmişsin,
Yeter, hangi ibadetim için benim ile
Dostluk ve yakınlık ihtiyar etmişsin.
25
Sensin iki alemi yaratan Bir ve Var,
Yolunda ölüp bendelerin toprağı toz.
Senden paylaştırmak rızkını her canlı varlığın,
Senden yaratış — hem moğol, hem de tatar...
26
Yâr aşkıni kim göğsü ara yerleştirdi,
Her iki cihan mülkünü peyda eyledi.
Kim vaslından agâhlık bulsa bir dem,
Eğer ölse de, hun (kan) hakkını eda eyledi...
Vallahu a'lem bis-savab...Necmeddin Kübra Rubaileri bu şekilde tamamlanmış oldu.
