|
Aşk Allah’ı tanımazsa, Yoktur!
Hiçbir kadın ya da erkek özel değildir, bizi özel yapan paylaşımlarımız ve alışkanlıklarımızdır. Eğer yakınlıklar paylaştıkça heyecan veriyor ve kalbimiz çatlıyor ise özlemle, işte gerisi boştur. Böyle bir eş/dost var mı size göre, gözü kara arkasından gidilebilecek. Sanal bile olsa bunu hissettirecek... Her türlü eğlencenin, eğlencesi olmuş boş duvarlara bakarken, perdenin aklığı karanlığına sahne olmaktadır. Sizce kime fayda sağlar ki bu... Aslına mı suretine mi? gölgelerde acı olmaz ama aslına yansır bu. Sanırım hiç kimse bunun farkında değil. Yazıyoruz, çiziyoruz, beste yapıyoruz, içimizde şişiyor yalnızlıklar ve doğal olarak mutsuzluklar! Birini sevmiş iseniz, hangi yaşta olursanız olun ayıplanmalara kulak asmayın. İnsan yaşlandıkça sevgiye paradan daha çok değer vermeye başlar! İnanın size öğüt verenler atı alıp Üsküdar’ı geçiyor! Siz, siz olun zaaflarınızla oyun oynayanlara kanmayın. Oyun bile olsa sevmiyorsanız seviyorum demeyin asla.
Beden ve ruh birbirine yapışsa da birbirine ters yaratılmış. Biri acı çekse diğeri mutlu olur. Öyleyse, bu dünyada anladığımız manada mutluluk yok. Sağlıklıysak, şükredelim. Yediğimiz varsa da… Kimseye muhtaç olmadan yaşamak gibisi yok. insan nankördür, bu gün size verir, yarın arkanızdan vurur. Çıkarsız sevgiler ancak, ihanet olmaz. Peki, nasıl böyle bir sevgi bizi doyurabilir diye düşünebiliriz. Bende derim ki, gözünüzü kapattığınızda yanınızda kim var ki, ya da ölüme gittiğinizde? Bir yalnızlık bir mutsuzluk deyip tutturuyoruz durmadan. Üstelik şikâyetlerde bitmek bilmiyor. Ne kadar kalabalıkta olsak o kadar fazla yalnız kalıyoruz. Bizi yalnız kılan başkalarının olmayışı değil, sanırım kulun Allah ile olan bağını koparması. Allah’ı sevmeyen, onun yarattıklarına sürekli ihanet ediyor ve sevmiyor başkalarını. Aslında aşk diye adlandırdığımız şeyler, nefsimizin ölümcül istekleridir. Eğer nefsimize hükümran olmazsak, biz Allah’ı asla sevemeyiz. Dilde var desek de kalbimizde olmayacaktır... Kalp öyle bir yanacak ki, dünyada yaşarken cehennem ateşini söndürebilecek kuvvette Allah aşkını bulacak kalbinde! Eğer bu dünyada cehennem ateşini söndürebilecek aşk bulabilirsek, doğal olarak Allah’ın bulunduğu cennette sonsuz huzurla yaşanabilecektir.
Siz Allah âşıklarını görüyor olabilirsiniz ama tanımazsınız. Onlar bu dünyada yaşamazlar aslen. Bedenleri bizimle olabilir ama ruhları ve akıp beslendikleri mekânları bilmediğimiz yerlerdedir. Onların varlığını, konuştukları zaman dinlemeye doyamadığınız sözlerinden, yüzüne baktığınızda güneşten daha parlak görünen nurlarından, yanındayken içinize ilham edilen bahar coşkusu heyecanlarınızdan, yalnızca mutluluk buymuş dediğiniz, paylaştığınız ortamlarından hissedebilirsiniz. Sizinle bu dünya ile ilgili hiçbir şey konuşmazlar. Sizi eleştirmezler. Sizden bir şey beklemezler. Sizi aşağılamazlar. Size asla yalan söylemezler. Aksine onların yanlarında sizden başka değerli bir kimse yokmuş gibi hissedersiniz.
Eğer aşk arıyorsan-içinde safi sevgi dolu- Allah’tan korkmalısın ki, onu her an kaybedebilir ve yaşadığın sürece ızdıraptan ve acıdan başka bir şey bulmazsın yanında. İnsan sevdiğini kaybetmekten korkar. İnsan sevdiğiyle birlikte olmak ister her an. İnsanlar ne namaz kılıyorlar, ne oruç tutuyorlar ne zekât veriyorlar… Allah ile olmak istemiyorlar. Allah aşkını istemiyorlar. Çalışıp çabalarken rızıklarını Allah’tan istemiyorlar. Böylece Allah’a isyan şeklinde yaşadığı hayat içinde canavarlar oluyorlar, etrafına dehşet saçan. Kendisini de çevresini de daha da artan ateşin hararetiyle kavuruyorlar. Ateşleri hiç sönmüyor, son nefeslerinde “kelime-i tevhid” yerine “dünya” diye ölüyorlar.
Madem bir ölüm var, madem Allah’ın varlığına ve birliğine inanıyoruz ve ona döneceğiz, madem onun emir ve yasaklarını yaşamakla bedava mutluluk buluyoruz ve yalnızlığımız sona eriyor, akıllı insan olan bizler her anımızı ona olan aşkımızla geçirmek isteyeceğizdir. Aşkı, Allah’ın yarattıklarında-suretlerde değil, aslında bulacağız.
Saffet Kuramaz
|
