|
Sevgiye, Sevgili Dilinden Sesleniş
Köroğlu demiş ya "Tüfek icat oldu mertlik bozuldu!" Ben bunu şöyle değiştirdim" Masa üç kişi oldu ışıl ışıl görüntü bozuldu!" Çiçekleri herkes sevmez. Dokunamaz. En azından seven yıpranır diye eline almak istemez. Hassas davranır, incitmeye kıyamaz. Sen tanıdığım en güzel çiçeksin. Uzun zaman içimdeki safi gönlüme ayna gibiydin. Her gördüğümde koşup geldiğim. Görmeye can attığım heyecanımdın! Her er kişi, çiçeklere nasıl su verilecek bilmez. Verince abartır, öldürür. Dozuna bakmadan birden verir. Böyle yapmakla bir an önce büyüyeceğini sanır ve bu yüzden sahiplenmelidir. En azından acelecidir. Oysa çiçeğin büyümesinde sabır önemlidir. Eğer sevgiyle su verirse ancak büyür ve güzelleşir. Işıl ışıl olur, gülücükleri esrarlıdır. Yüzüne al sürmesine gerek kalmaz, hayat doludur ve gençlik akar.
Bir ihtiyarım belki karşında, yaşlanmış aksakallı. Ama niyetim, kırmak değil, üzmek değil, sahiplenmek değil, ancak samimi olarak paylaşmak. İnsan parayla satın alınabilir mi? Yirmi birinci yüzyıl kölesi olabilir mi? Ya da çalışıp para kazandığı içinde kölelikten kurtulabilir mi? eğer kafasında varsa kurallar, varmak istediği hedefleri aslında bir taviz ve köleliğe meylettirir durmadan. Acı verir. Acı verene koşar ayaklar. Acıyla dertlenir efkâr dağıtır. İçer... İçer... Bu yüzden gerçek mutluluğu göremez kaçar. Güvensizdir. Hem bir ihtiyar ne verebilir ki... Ne eliyle vurabilir ne kızabilir ne gezebilir ne de aşk verebilir... Seyrederek vakit geçer mi?
Kanı kaynamalı, kaynadığında her yeri acımalı... Acıyı özlemeli! Bakmak değil görmek gerek oysaki... Köroğlu’nun silahı değil bu, öldürmek değiştirmektir! Yağmuru gözyaşı bilmek, dalga titrerken açılan derinin altında tende yalvarmaktır. Acıya ihtiyacın varsa yemeklere karabiber ekle... Acıyı ağzına al. Sonra düşün " Eğer ten dayanamıyorsa, kuralları boş ver!" akabileceğin, dayanabileceğin acıyı seç!
Yiğidin hakkı üçtür, yalvarmayacağım. Yaşlının gözyaşında özlem ol, daha ne kadar yaş verebilirsin ki... Yağmur toprağa rahmet verirken!
Ey güzel insan, sesini duymaktı ve gözlerinden kalbini görmekti bu bile yeter bana...
Mevlana bakar gözümde
Saadet akar sözümde
Hangi yerde olursan ol
Allah aşkıdır yar, özümde
Acıları çekeceksen
Allah için ereceksen
Hangi yerde olursan ol
Kendinden geç, geçeceksen
Ancak bu yaştır ihtiyar
Sevgiyi bilen bahtiyar
Hangi yolda olursan ol
Baki kalan, faniye yar!
Saffet Kuramaz
|
