Bir mürşidim olsun isterdim…
Murat Türker UZAĞIMDA DEĞİL yakınımda olan bir mürşidim olsun isterdim…
Dilinden dökülen her sözcük, kulağıma değil kalbime ulaşan…
Varlığıyla, kararmış ufkuma aydınlıklar getiren…
Tebessümüyle buhranlarımı dağıtan bir mürşidim olsun isterdim.
Her dağılışımda beni tekrar toparlayan, her düşüşümde beni tutup kaldıran bir mürşid…
Her sürçtüğümde yanımda olan ve her imdat çağrıma cevap veren…
Sağa sola yalpa yapıp duran hayatıma istikametler bahşeden bir mürşidim olsun isterdim.
*
Arkamda değil, yanımda olan bir mürşidim olsun isterdim…
İkliminde huzur bulacağım bir mürşid…
Hafakanlarımla baş başa kaldığımda…
İyiden iyiye bunaldığımda…
Hayata tutunacak bir dal bulamadığımda…
Bilinmezliklere yelken açtığımda…
Elimden tutan bir mürşidim olsun isterdim.
*
Dünya değil, ukbâ televvünlü yaşayan bir mürşidim olsun isterdim…
Uçurumun kenarında olan ruhuma, soluklarıyla umut esintileri taşıyan bir mürşid…
Kemâl-i edeple huzuruna varacağım…
Dizinin dibine oturacağım…
Başımı omzuna yaslayıp sarsılarak ağlayacağım…
Arkasında huşû içinde namaza duracağım bir mürşidim olsun isterdim.
*
Benim üzerimden hesabı olmayan bir mürşidim olsun isterdim…
Beni ben olduğum için seven bir mürşid…
Beni ‘müridi’ olarak görmeyen…
Benimle ilgili ‘projeleri’ olmayan…
Kalbimi avuçlarına bıraktığım bir mürşidim olsun isterdim.
*
Adı anıldığında göz pınarlarımda iki damla yaşa dönüşen bir mürşidim olsun isterdim…
Özlemiyle yüreğimi dağlayan…
Hasretiyle içimi sızlatan…
Bakışlarıyla kalp yangınımı söndüren bir mürşidim olsun isterdim.
*
Zihnimi yoran kadîm soruları cevaplayan bir mürşidim olsun isterdim…
Her fikrî tıkanışta çıkış yolumu genişleten bir mürşid…
Dünyanın toz ve gubarına bulaşmış hayatıma uhrevî esintiler armağan eden…
Tevâzuuyla kibrimi eriten…
Hasbîliğiyle hesaplılığımı izâle eden…
Fıtrîliğiyle yapmacıklığımı bitiren…
Tevekkülüyle dünyevî hırslarımı törpüleyen…
Hâyâsıyla arsızlıklarımdan utandıran bir mürşidim olsun isterdim…
*
Yolların ayrılış noktasında bana rehberlik edecek bir mürşidim olsun isterdim.
Buraya odakladığım nazarımı ötelere çevirecek bir mürşid…
Hakikatin yüzündeki peçeyi sıyıracak…
Sonu gelmez inhiraflarımı doğrultacak…
İçime de akıtsam göz yaşlarımın farkına varacak…
Yüzüm güldüğünde bile kalbimin ağladığını hissedecek bir mürşidim olsun isterdim…
*
Kendimi yapayalnız hissettiğimde…
Başım öne eğildiğinde…
Çaresizliği yudumladığımda…
Ellerim üşüdüğünde…
Ümidim aşındığında…
Gücüm tükendiğinde…
Beni bırakmayacak bir mürşidim olsun isterdim.
03/01/2009
http://www.karakalem.net/?article=3448
