|
Birgün Rasûl-i Ekrem -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, Hazret-i Ali’ye sorar:
“–Yâ Ali! Allah Teâlâ’yı seviyor musun?”
“–Evet yâ Rasûlallah, seviyorum.”
“–O’nun Rasûlü’nü de seviyor musun?”
“–Evet yâ Rasûlallah!”
“–Kızım Fâtıma’yı da seviyor musun?”
“–Evet yâ Rasûlallah!”
“–Peki ya Hasan ve Hüseyin’i seviyor musun?”
“–Evet yâ Rasûlallah!”
Bunun üzerine Rasûl-i Ekrem -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“–Yâ Ali! Gönül bir tane, sevgi ise dört. Bir kalbe bu kadar sevgi nasıl sığıyor?” buyurur.
Hazret-i Ali -radıyallâhu anh- bu suâle bir türlü cevap veremez. Düşünceli bir hâlde evine döner. Hazret-i Fâtıma -radıyallâhu anhâ-, Hazret-i Ali’yi durgun ve düşünceli görünce meraklanır. Ne olduğunu öğrenebilmek için şefkatle:
“–Sizi durgun görüyorum; üzücü bir şey mi oldu?” diye söze girer ve; “Eğer üzüldüğünüz şey, bu dünya ile ilgili ise kederlenmeye değmez. Âhiret ile ilgili bir husus ise, nedir sizi üzen?” diye sorar.
Hazret-i Ali -radıyallâhu anh- başından geçenleri anlatır. Hazret-i Fâtıma -radıyallâhu anhâ- durumu öğrenince gülümser ve:
“–Haydi babamın yanına var ve bu suâli şöyle cevaplandır.” diyerek bâzı îzahlarda bulunur. Hazret-i Ali’nin gönlü bu îzahlardan hoşnud olur ve hemen Efendimiz -aleyhissalâtü vesselâm-’ın huzuruna koşar:
“–Yâ Rasûlallah! İnsanın sağı, solu, önü, arkası diye yönleri vardır. Kalbin de böyle. Ben Allâh’ı aklım ve îmânımla, Siz’i rûhum ve îmânımla, Fâtıma’yı insânî nefsimle, Hasan ve Hüseyin’i de babalığın tabiî îcâbı ile seviyorum.” der.
İki Cihan Güneşi Efendimiz bu cevap karşısında tebessüm eder ve:
“–Yâ Ali! Bu sözler ancak nübüvvet ağacının dalından alınmış meyvelerdir.” buyurur.
alıntı O.N.T.
muhabbet,dünyanın en güzel niğmeti olsa gerek.çeşit çeşit muhabbetler yaratıp bizleri onunla rızıklandıran Rabbime hamdolsun.ana,baba,eş,çoluk cocuk,akraba,kardeş,arkadaş,insan,hayvan ,doğa,.... say da say.
ve her bir muhabbet farklı.anne başka,evlat başka...eş başka kardeş başka...
hiç yüzünü görmediğimiz sesini duymadığımız yüz yıllar öncesinin Allah dostlarını seviyoruz mesela ...
hatta net aleminden yazılarını okuyarak sevdiğimiz onlarca kardeş.ve tüm eş dostla birlikte,bu hiç yüzünü görüp sesini duymadığımız kardeşlere kabede dua.
ilginç bir şey muhabbet vesselam.
akil ü makul u akl,
aşık ı maşuk u aşk,
cümle sensin
pes nerden çıktı bunca kıyl u kal ...diyesi geliyor insanın.
cevap,marifetime muhabbet ettim de yarattım mı acaba.
|
