Beşiğe bir bebek düşmeyegörsün Bir yer buluyorlar hayat çarkında Hele bir teklesin, hele ki dursun, Hafakan basıyor daha kırkında
Sahte bir felsefe hançerelerde Herkes birbirine hayâl zerkinde Velâkin aktörler pencerelerde Yanlış çıkışlardan sahne terkinde
Uyuyorlar; ölü! Uyanıyorlar, Pembe rüyâları boşa çıkanda Durup düşünmüyor, uslanmıyorlar, Canlar paslanıyor ceset parkında
Korkuyor, ürküyor, saklanıyorlar, Diyorlar; 'demeyin ölüm, sakın hâ' 'Çok yaşa' denince aklanıyorlar Ne biliyorlarsa ölüm hakkında!
Kaç kişi bilirse durmadan dönen Bir küre üstünde bulunduğunu, Kaç kişi bilirse mütemâdiyen Kalbinin attığı, soluduğunu
Sen ister uzak ol, ister yakında, Senin de o kadar kişi farkında
H. Selçuk Bekâr
|