Şehid mücahid Osman Batur
M. Şevket Eygi Milli Gazete
2009-07-16
Doğu Türkistanlı Osman Batur (1899-1951) yirminci asrın büyük İslâm kahramanlarındandır. Asıl adı Osman İslâmoğlu'dur, Batur (Kahraman, yiğit) unvanı ona Müslümanlar tarafından verilmiştir. O bu sıfata gerçek layık bir mücahid idi.
Etnik köken olarak Kazak idi. Altay vilayetindeki Köktogay bölgesinin Öndirqara bölgesinde doğdu. Dedesi bir İslâm hocası idi.
1940 yılında Doğu Türkistan'daki Çin zulmü dayanılmaz boyutlara ulaşmıştı. O toprakların gerçek sahipleri olan Müslümanlar eziliyor, bin türlü haksızlığa, baskıya, hakarete maruz kalıyordu. Çinliler yerli halkın elindeki silahları topluyordu. Osman bay, silahını vermedi ve sömürge yönetimine isyan ederek dağlara çıktı. Etrafında mücahid Müslümanlar toplandı. 1943'e kadar Çinlilerle gerilla savaşı yaptılar. 22 Temmuz 1943'te Altaylar bölgesi Çinlilerden temizlenmişti. Bulgun'da yapılan bir törenle Osman Batur Kazak Türklerinin Han'ı ilan edildi. Bilahare Altay Geçici Halk Cumhuriyeti Başkanlığı'na seçildi. Çinliler Osman Batur hareketinin büyüdüğünü, Doğu Türkistan'ın ellerinden çıkmaya başladığını görünce büyük bir ordu ile saldırdılar. Uzun çarpışmalardan sonra, Osman Batur'u esir ettiler. Ellerinden ve ayaklarından bağlayarak zindana attılar. Zindanda ona çok işkence yaptılar. Uyduruk bir mahkeme kurdular. Karar açıklandı. İdam... 19 Nisan 1951 tarihinde kulaklarını ve kollarını kestikten sonra Urumçi'de kurşunlayarak şehid ettiler. Allah rahmet eylesin, mekanı Cennet olsun. (
www.kenan.gen.tr. sitesinden özetlenmiştir)
Biz Müslümanlar Osman Batur gibi kahramanları ve mücahidleri tanımıyoruz. Ya hiç tanımıyoruz, yahut yeteri kadar tanımıyoruz ve tanıtmıyoruz.
Bugün Türkiye'de, Doğu Türkistan hakkında kitaplar, albümler, tanıtıcı yayınlar yoktur. Birkaç dernek çalışıyor, o bölgeden göç etmiş vatandaşlar biliyor. Bu kadarı yeterli değildir.
Osman Batur'un ve diğer mücahidlerin hayatları, mücadeleleri, başlarına gelenler romanlara, filmlere konu olacak zenginliktedir.
Tarihi de yeterli derecede bilmiyoruz. Sultan Abdülaziz Han zamanında Osmanlı devletinin Doğu Türkistan'da Yakub Han Bâdevlet'e berat verdiğinden, uzman ve silah gönderdiğinden kaçımızın haberi ve bilgisi vardır?
Bizim en büyük eksiğimiz yazılı-medenî Müslümanlar olmayışımız, şifahî Müslümanlar oluşumuzdur.
Osman Batur elbette bir Kazak kahramanıdır, bir Türk kahramanıdır ama bunların üzerinde bir İslâm kahramanı, gerçek bir mücahiddir. Onu bütün İslâm dünyasına, sadece bir Kazak, bir Türk olarak benimsetemeyiz. İslâmî kimliğini, mücahidliğini ön plana çıkartmamız gerekir.
Doğu Türkistan'da kanlı facialar cereyan ediyor. Din ve iman kardeşlerimiz şehid ediliyor. Orada kanlı bir Müslüman avı başlamıştır. Ülkemizde bu zulmü protesto eden kardeşlerimize teşekkür ediyoruz. Lakin bu protestolar yeterli değildir. Daha çok şeyler yapmamız, etkili olmamız gerekir.
Doğu Türkistan'ı tanıtmalıyız.
Çin devletini ve hükümetini insafa çağırmalıyız.
Dünyayı bu konuda bilgilendirmeli ve uyarmalıyız.
İslâm dünyasını harekete geçirmeliyiz.
Çok güzel, çok faydalı, çok vasıflı yayınlar yapmalıyız.
Çok yakın tarihte İsrail Gazze'ye saldırdığında ne yaptık? Protesto ettik, feryat ettik, heyecanlandık, üzüldük. Sonra ne oldu? Bir müddet bağırdık, çağırdık ve sonra sustuk...
Biz bu kafada gidersek Doğu Türkistan faciası karşısında da bir miktar ağlayıp sızlayacağız ve sonra konuyu unutup, başka konulara geçeceğiz. İslâm dünyasında facialar bitmez ki...
Doğu Türkistan'ın mazlum ve tutsak halkının liderlerinden Rabia Hatun ABD'de yaşıyor. Türkiye'ye gelmek istemiş.Bizim Washington elçiliğimiz vize vermemiş... Niçin? Çünkü Çin'den korkuyoruz. Çünkü Çin'i darıltmak istemiyoruz.
Korkunun ecele faydası yoktur.
Türkiye sadece ezilen Türklerin değil, ezilen bütün Müslümanların hâmisi ve vasisi olmalıdır. Hattâ Türk ve Müslüman olmasalar bile ezilen, zulme uğrayan, öldürülen, kıyıma uğrayan bütün insanların.
Doğu Türkistan için protesto ve tanıtım yayınları yapılacak olursa, hiçbir ücret istemeksizin hizmet edebilirim. Katiplik yapabilirim, yayın işlerinden anlarım bu sahada çalışabilirim. Yaşlandım, taşıma, getir götür işleri yapamam, gücüm yetişmez. Tek şartım: Birlikte çalışacağımız kardeşler hiçbir maddî ücret almayacaklar, bu hizmetler amatörce, gönüllü olarak yapılacak.
Neler yapılmaz ki...
