|
RABBANÎ MEKTUB - 120
(Abdulkadir AKÇİÇEK Tercumesi)
120. MEKTUP
MEVZUU : Gönül birliği bulnan zatlarla sohbete teşvik.
***
NOT : İMAMI RABBANİ Hz. bu mektubu, Mir Muhammed Numan'a yazmıştır.
Mir'e unutkanlık gelmiş gibi.. O kadar ki: Selâmı, tahiyyeti (saygıyı) dahi hatırlayamaz oldu.
***
Fırsat azdır; onu da, en zarurî işlere sarf etmek zaruridir. Bu zarurî iş dahi: Erbab-ı cemiyetin (gönül birliği olanların) sohbetidir. Ne şey olursa olsun; hiç biri bu sohbet yerine geçemez.
Resulûllah'ın S.A. ashabını görmez misin?. Bu sohbet bereketi ile, peygamberler hariç, başkalarından daha faziletli oldular. İsterse onlardan başkaları: Veys'el-Karanî ve Ömer Mervanî olsun. Halbuki bu ikisi, derecelerin nihayetine ulaşmış; kemalâtın sonuna ermişlerdir. Haliyle sohbet hariç.. Hiç şüphe yok ki: Muaviyenin hatası, bunların sevabından hayırlıdır. Ama bu hayırlı oluş, sırf Resulûllah'm sohbeti bereketi ile olmaktadır. Amr b. As'ın sehvi dahi aynı gerekçe ile onların sevabından fazilet itibarı ile daha ileridir. Zira, o büyük zatların imanı: Resulûllah S.A. efendimizi görmeleri ile şühuda dayalı bir iman olmuştur. Meleğin gelmesi, vahyi müşahede, mucizeleri açıktan görmek, onların imanını müşahede derecesine çıkarmıştır. Sair kemalâtın tüm asılları olan, anlatılan kemalâtta, ashabdan başkaları için ittifak olmadı..
Eğer Veys'el-Karanî Resulûllah ile sohbetin bu derece üstünlüğünü bilmiş olsaydı; hiç bir şey, onu bu sohbetten almazdı. Bu fazilete, eşyadan hiç birini tercih etmezdi.
— «Bu, Allah'ın fazlıdır; onu dilediğine verir. Ve, Allah büyük fazlın sahibidir.» (62/4)
Bir şiir:
İskender midir bulan o suyu nihayet;
Hayat onunladır; yeter mi hiç mal, kuvvet..
***
Allahım, bizleri bu dünyada o büyüklerin asrında yaratmadın; bari ahiret âleminde bizi onların zümresi ile haşreyle..
Seyyid'ül-mürselin hürmetine..
Ona ve diğerlerine salât, tahiyyat ve selâmlar..
Vesselam..
|
