sufiforum.com http://sufiforum.com/ |
|
Yesevi Hikmetlerinde "Câhil" ve "Âkil" http://sufiforum.com/viewtopic.php?f=105&t=1541 |
1. sayfa (Toplam 1 sayfa) |
Yazar: | yesevihan [ 25.03.09, 11:31 ] |
Mesaj Başlığı: | Yesevi Hikmetlerinde "Câhil" ve "Âkil" |
Yesevi Hikmetlerinde hem "câhil" hem de "âkil" tanımlarına 24 yerde rastlanmaktadır. |
Yazar: | yesevihan [ 25.03.09, 11:42 ] |
Mesaj Başlığı: | Re: Yesevi Hikmetlerinde Cehalet ve Câhil |
Yesevi Hikmetlerinde "câhil" tanımına 28 yerde rastlanmaktadır. 1 Altmış üçke yaşım yetti öttüm gâfil Hak emrini mehkem tutmay özüm câhil Rûze namâz kazâ kılıp boldum kâhil Yaman izlep yahşılardın keçtim mena HİKMET-1 Altmış üçe yaşım ulaştı, geçtim gâfil; Hakk emrini sıkı tutmadım, kendim câhil; Oruç-namaz kazaya bırakıp oldum ergin; Kötüyü izleyip iyilerden geçtim işte. 30 Şum dünyağa köngil bağlab kahil boldum İşret birle vaderiğa câhil boldum Bu dünyanı öterini emdi bildim Ya İlâhi afv kılğıl günahımnı HİKMET-30 Kötü dünyâya gönül bağlayıp ergin oldum, Eğlence ile vâh yazık câhil oldum, Bu dünyânın geçiciliğini şimdi bildim, Ya Allah’ım affeyle günâhımı. 70 Dünya degen azar ermiş akil kullar bîzar ermiş Câhiller birle yâr ermiş dünya salıb keterem HİKMET-70 Dünyâ diyen huzursuz imiş, akıllı kullar şikâyetçi imiş, Câhiller ile dost imiş dünyâyı bırakıp giderim. 83 Âlimmen dep kitab okur ma'na okmaz Köb ayetning ma'nasını hergiz bilmes Tekebbür men-menlikni dini tutmas Âlim ermes, câhil turur dostlarım a. HİKMET-83 Âlimim diye kitap okur anlamını bilmez, Çoğu âyetin anlamını asla bilmez, Büyüklenme, ben-benliği dini tutmaz, Âlim değil câhildir dostlarım ey. 88 Dünyâ tefmey raks u semâ urgan câhil Hak yâdını bir dem aytmay yürür gâfil Dervişmen der dünyâ sarı köngli mâyil Dünya üçün raks u semâ urdı dostlar. HİKMET-88 Dünyâ tepmeden raks ve semâ yapan câhil, Hakk yâdını bir an demeyip, yürür gâfil, Dervişim der, dünyâya doğru gönlü eğilimli; Dünyâ için raks ve semâ yaptı dostlar. 104 Câhil kişi namaz kadrin kaçan bilür Her namazda imân başdın tâze bolur Salât dese gafıl başın burkâb uyur Gâfillikdin ömrin yelge satar bolğay. HİKMET-104 Câhil kimse namazın kadrini nereden bilir, Her namazda iman baştan tazelenir, “Es-salât” dese gâfil başını örterek uyur, Gâfillikden ömrünü yele satar olmalı. 127 Cefâ çekmey âşık bolmas tıngla gâfil Cefâ çekip sâbir bolğıl bolma câhil Rızâ bolup kulluk kılğan bolur âkil Câhil âdem birbiridin yanmaz bolur. HİKMET-127 Cefâ çekmeden âşık olmaz, dinle gâfil, Cefâ çekip sabreder ol, olma câhil; Râzı olup kulluk eyleyen olur akıllı, Câhil insan birbirinden ayrılmaz olur. 136 Uşbu sırnı bilmegen câhil kişi Dervişlerni kadrini kaçan bilür Til uçıda ümmetmen deb da'va kılur Mustafa'nıng kadrini kaçan bilür "Külli muttaki alimen", deb aytdı Rasûl Ey Kul Ahmed, bul hadisni kılgıl kabul Suyri halkı kabul kılmay boldı melul Câhil halkı Pîr kadrini kaçan bilür HİKMET-136 Bu sırrı bilmeyen câhil kişi, Dervişlerin değerini ne zaman bilir? Dil ucuyla ümmetim diye iddia eder, Mustafa’nın değerini ne zaman bilir? “Küllü muttaki âlimen” diye söyledi Rasûl, Kul Hoca Ahmed bu hadisi eyle kabul, Savran halkı kabul eylemeyip oldu melûl, Câhil halkı pîr değerini ne zaman bilir? 147 Şeyhman teyu mihrab içre olturğaylar, Halka içre halkğa zahmet yetkürgeyler, Hay u Hu deb sermestliğin bildürgeyler, Andağ câhil kandağ şeyhlik kılar ermiş. HİKMET-147 “Şeyhim” diye mihrab içre otururlar, Halka içre halka zahmet yetirirler, Hay u Hû deyip sermestliğin bildirirler, Öyle câhil nasıl şeyhlik kılar imiş. 161 Aşıkları daim tiler didarını, Seherlerde gaflet birle yatmas bolur. Nâdânlardın uşbu sırnı pinhan kılıb, Câhillerge aşıkman deb aytmas bolur. HİKMET-161 Âşıkları daimâ diler dîdârını, Seherlerde gaflet ile yatmaz olur. Nâdanlardan işbu sırrı pinhân kılıp, Câhillere âşıkım deyip söylemez olur. 171 Âlimni tutkıl izzet, kılğıl ikram, Âlimni Kur’an içre öger, dostlar. Âlimler açar cümle müşkülatnı, Câhiller cehlini kim töker, dostlar. Câhil avam âlim sözin heç tinglemes, Tekme câhil özini heç anglamas. Âlimni Allah amiğe teng eylemes, Her âlim yüz min amiğe yeter, dostlar. HİKMET-171 Âlimi tut izzet, eyle ikram, Âlimi Kur’an içre öğer, dostlar. Âlimler açar cümle müşkülatı, Câhiller cehlini kim döker, dostlar. Câhil âvâm âlim sözünü hiç dinlemez, Değme câhil özünü hiç anlamaz. Âlimi Allah âvâma denk eylemez, Her âlim yüz bin âvâma yeter, dostlar. 174 Hak teala buyın algan munda turmas, Câhil kullar özin körer-aybın körmes. Cins-i âdem aşıklıkda dem uralmas, Âşık bolub, didar körüng, dostlarım a. HİKMET-174 Hakk Teâlâ kokusunu alan burada durmaz, Câhil kullar özünü görür, ayıbını görmez. Cins-i âdem âşıklıkda dem vuramaz, Âşık olup, dîdâr görün, dostlarım ey. 183 Ölse, vale nefsi öler, ruhı ölmes, Sır sözini nâdânlarğa aytsa bolmas. Sır sözini nâdân, câhil kabul kılmas, Bolsa mahal akil kabul kılmadı mu? HİKMET-183 Ölse, şaşkın nefsi ölür, ruhu ölmez, Sır sözünü nâdanlara söylese olmaz.. Sır sözünü nâdan, câhil kabul kılmaz, Olsa mahal akil kabul kılmadı mı? 193 Şeyhmen teyu zalimlerge hizmet kıldıng, Mülazemet pişe eyleb izzet kıldıng. Nimet berse canıng birle hürmet kıldıng, Câhil bolub zalim sıfat bolmas musan? HİKMET-193 Şeyhim diye zâlimlere hizmet kıldın, Göz yumarak değerli eyleyip izzet kıldın, Nimet verse canın ile hürmet kıldın, Câhil olup zâlim sıfat olmaz mısın? 203 Aşıkları özi birle bazar kılur, Câhil kullar mü’min könglin azâr kılur. Gâfillerdin Huda, Rasûl bizâr bolur, Hazır bolub, Hak zikrini ayğum kelür. 203 Kul Hoca Ahmed, keçti ümrüng, gâfil bolma, Nefsing sözin kılıban batıl yürme. Cehd etiben tün-kün zinhar câhil yürme, Hazır bolub, Hakk’a kulluk kılğum kelür. HİKMET-203 Âşıkları özü ile pazar kılar, Câhil kullar mü’min gönlün rahatsız eyler; Gâfillerden Huda, Rasûl bizâr olur, Hazır olup, Hakk zikrini diyesim gelir. Kul Hoca Ahmed, geçti ömrün, gâfil olma, Nefsin sözünü kılarak bâtıl yürüme; Cehd ederek gece-gündüz zinhâr câhil yürüme, Hazır olup, Hakk’a kulluk kılasım gelir. 204 Kul Hoca Ahmed, uzun tünler uyğak bolgıl, Câhillerdin daim yirak kaça körgil, Közyaşıngnı sarığ yüzge saça körgil, Yaşım saçıb hamd u senâ ayğum kelür. HİKMET-204 Kul Hoca Ahmed, uzun geceler uyanık ol, Câhillerden daimâ uzak kaça gör, Gözyaşını sarı yüze saça gör, Yaşımı saçıp hamd ve senâ söyleyesim gelir. 210 Uşbu yolğa kirgen talib boldı akil, Gaflet birle küyüb-yanıb bolmas akil. Ümrin zae’ keçürgenler boldı câhil, Işk leşkerin tutub müdam karmak kerek. HİKMET-210 İşbu yola giren tâlib oldu âkil, Gaflet ile tutuşup yanıp olmaz âkil. Ömrünü zayi geçirenler oldu câhil, Aşk askerini tutup daimâ yoklamak gerek. 211 Bu yollarnı tay kılmayın mürşid bolsa, Fasık, câhil mürîd bolub, kolın alsa. Mundağ ef’al tanla anda merdud bolsa, Mahşergahnı halkı tamam külmek kerek. HİKMET-211 Bu yolları geçmeden mürşid olsa, Fâsık, câhil mürîd olup, elini alsa. Böyle işler yarın orada reddedilse, Mahşer yeri halkının tamamı gülmek gerek. 220 Nâdan, câhil cem boluban Hay-Hû teyu, Ol gümrâhnı pir kılurlar şeyhim teyu, Şeyhleridin meñe cezbe tegdi teyu, Halka içre mest şuturdek egnerler-â. HİKMET-220 Nâdan, câhil cem olarak “Hayy-Hû” diye, O günâhkârı pir kılırlar şeyhim diye, Şeyhlerinden bana cezbe değdi diye, Halka içre mest şutur gibi ağnarlar ha. 220 Allah aydı, îmân üyin kılma veyran, Rast kullarnı köñlüdedür Hak-burhan, Köñül buzgan câhillerni süymes Sübhân, Halim bolub, dîdâr körüñ, dostlarım-â. HİKMET-220 Allah dedi, iman evini kılma viran, Doğru kulların gönlündedir Hakk-burhan, Gönül kıran câhilleri sevmez Sübhân, Halim olup, dîdâr görün, dostlarım ha. 244 Işksızlarnı aklı kûtah, özi gâfil, Sûfimen deb köb laf urar, özi câhil, Hak ışkıda behre algan Hakk’a mâyil, Cânım bilen ışk etagin tuttım menâ. HİKMET-244 Aşksızların aklı kısa, özü gâfil, Sûfîyim diye çok laf vurur, özü câhil, Hakk aşkından behre alan Hakk’a mâil, Canım ile aşk eteğin tuttum işte. MÜNÂCAT Zebân-ı hâl ile amânı ayttım Hakikat söz birle câhilni sögtim MÜNÂCAT Hâl dili ile ben görmezi söyledim, Hakikat söz ile câhili çekiştirdim. |
Yazar: | yesevihan [ 25.03.09, 12:05 ] |
Mesaj Başlığı: | Re: Yesevi Hikmetlerinde "Câhil" ve "Âkil" |
Yesevi Hikmetlerinde "âkil" tanımına da 24 yerde rastlanmaktadır. 1 Âkil erseng gariblerni köngli avla Mustafâ dek elni kezip yetim kavla Dünya-perest nâ-cinslerdin boyun tavla Boyun tavlap deryâ bolup taştım mena 2 Âkil erseng erenlerge hizmet kılğıl "Emr-i ma’rûf "kılğanlarnı izzet kılğıl "Nehy-i münker" kılğanlarnı hürmet kılğıl Ol sebebdin altmış üçde kirdim yerge 10 Bende bolsang mihnet tartgıl gâfil âdem Âkil erseng ganimetdür senge şol dem Emanetdür aziz canın yürme bigam İşitib okup yerge kirdi Kul Hace Ahmed 11 Enel Hak'nı ma'nasını bilmes nâdân Dânâ kerek bu yollarda pak-ı merdan Âkil kullar Hak yadını aydı canan Candın keçib Canane'ni süydüm mena 15 Âkil erseng gorıstandın haber algıl Men hem şundağ bolurmen dep ibret algıl Mutua kabl-el temutu'ğa amel kılgıl Bu hadisni fikr eyleben öldüm mena 35 Gâfillerge dünyâ kerek Âkillerge ukbâ kerek Vâizlerge minber kerek menge sen ok kereksen 49 Zamâne âhir bolsa akıl ketgey Âdemoğlı birbirini tutub yegey Dünya üçün iman İslam dinin satgay Âkillerge bu sözlerni aygum kelür 54 Hakk'a âşık bolup aytdı Kul Hâce Ahmed Sıdkı birle eşitkenge yüz ming rahmet Duâ kılay körmegeyler mihnet zahmet Âkil erseng bir söz birle eda kıldım 59 Âkil erseng Hakk'dın özge sözler haram Ta tiriksen Pîr hizmetin kılğıl müdâm Allah deseng şeytan la'in senge ğulam Allah demes dinlerini sâttı bolğay 70 Dünya degen azar ermiş Âkil kullar bîzar ermiş Câhiller birle yâr ermiş dünya salıb keterem 77 Âşık bolsang ışk yolıga koygıl kadem Dünya ukbin talak koygıl misl-i Edhem Âkil erseng dünya üçün yemegil gam Kıyamet kün cezaların berer dostlar 89 Evliyâlar aytgan vade keldi bolğay Kıyametni küni yavuk boldı dostlar Âkil kullar bolganını bikdi bolğay Halk u eldin mehr şefkat ketti dostlar 91 Nefsing seni âhir demde gedâ kılgay Din üyini ğaret kılıp eda kılğay Öler vaktda imânıngdın cüdâ kılğay Âkil erseng nefs-i beddin bolğıl bizâr 109 Uşbu yolğa ey birâder pirsiz kirme Hak yâdıdın lahza gâfil bolup yürme Mâsivâğa âkil erseng köngül berme Şeytân-lâin öz yolığa salar ermiş 127 Cefâ çekmey âşık bolmas tıngla gâfil Cefâ çekip sâbir bolğıl bolma câhil Rızâ bolup kulluk kılğan bolur âkil Câhil âdem birbiridin yanmaz bolur 133 Âşık bolsang keçe kündüz ışk istegil Tâ'at kılğıl keçe kobup hiç yatmagıl Âkil bolsang nâdânlarğa sır aytmagıl Çın dervişler tâatların pinhân kılur 157 Işk otıda küyüb-yanıb taat kılğıl, Âkil erseng, yığlamaknı adet kılğıl, Tünler katıb, mihnet tartıb, rahat korgil, Mihnet tartmay senge lutfi a’lası yok. 159 Yalğan derviş beyanını aytar sanga, Kolda tesbih, dilde hiyle, fikr tenga, Âkil erseng, ihlas kılma zinhar anga, Ul nâdândın hiç kim behre alğanı yok. 163 Âkil erseng, toğrı yolğa kadem urğıl, Merdanlarnı suhbetidin behre alğıl. Ashabı Kehf itin körüb, ibret alğıl, İbret alğan has kulları canan bolur. 183 Ölse, vale nefsi öler, ruhı ölmes, Sır sözini nâdânlarğa aytsa bolmas. Sır sözini nâdân, câhil kabul kılmas, Bolsa mahal âkil kabul kılmadı mu? 192 Âkil kullar sevdasını kıldılar taht, Sevdasını kılğan kullar bolur nikbaht. Bazârını kılıb bağlar yüklerin saht Tayyar boldı, siz hem tayyar boldungız mu? 200 Eger âkil bolsangız, nasihatni alsangız, Beş vakt namaz kılsangız, anda fayda bolğusı. 210 Uşbu yolğa kirgen talib boldı âkil, Gaflet birle küyüb-yanıb bolmas âkil, Ümrin zae’ keçürgenler boldı câhil, Işk leşkerin tutub müdam karmak kerek. |
Yazar: | yesevihan [ 20.11.14, 09:21 ] |
Mesaj Başlığı: | CÂHİL (24) -NÂDÂN (71) |
CÂHİL (24) -NÂDÂN (71) HİKMET-1 Altmış üçke yaşım yetti öttüm gâfil Hak emrini mehkem tutmay özüm câhil Rûze namâz kazâ kılıp boldum kâhil Yaman izlep yahşılardın keçtim mena HİKMET-2 Eyâ nâdân mana bul dep aydı bildim Andın songra çöller kezip Haknı sordım Ruzi kıldı azâzilni tutup mindim Lenger tugup belin basıp yançtım mena HİKMET-9 Bir kün seni ömrüng bergi bolğay hazân Ecel kelmey tevbe kılğıl eyâ nâdân Şayet senge rahm eylegey İzim Yezdân Ol sebebdin Hakk'dın korkub ğorga kirdim HİKMET-11 Nâdânlarga essiz sözüm hayf hikmet Âdemmen dep belin bağlab kanı himmet Dünya üçün bir biriğe kılmas şefkat Zalimlerge esir bolup öldüm mena HİKMET-13 Kul Hâce Ahmed nâsih bolsang özüngge bol Âşık bolsang cândın keçip bir yolı öl Nâdânlarğa aytsan sözing kılmas kabûl Mehkem bolup yer astığa kirdim mena HİKMET-18 Kul Hâce Ahmed sözüngni nâdânlarğa aytmağıl Sözni aytıp nâdânğâ pûçek pulğa satmağıl Açdın ölseng nâmerddin hergiz minnet tartmağıl Arslan Babam sözlerin işitingiz teberrük HİKMET-22 "Ente'l-Hâdi ente'l-Hakk"nı zikri dilde Bilmes nâdân zikrin aytıb zâhir tilde Menmen degen şeyh-i zaman âbu gilde Kolum tutub yolğa salgıl "Ente'l-Hâdi" HİKMET-30 Nâdânlıkta kılğan işim barça hata Tevbe taksir eylemedim yakam tuta Gerdenimge tevk yanglığ salıb fota Ya İlâhi afv kılğıl günahımnı Şum dünyağa köngil bağlab kahil boldum İşret birle vaderiğa câhil boldum Bu dünyanı öterini emdi bildim Ya İlâhi afv kılğıl günahımnı HİKMET-33 Aşıklıknı davâ kılıp yürelmedim Nefsdin keçip men emrini kılalmadım Nâdânlıkda Hak emrini bilelmedim Her ne kılsang âşık kılğıl Perverdigâr HİKMET-49 Kayu yerde azizlemi cem'i bolsa Oşal yerde hâl ilmini aygum kelür Alarnı sohbetini huşlasam men Özimni özleriğe katgum kelür Tili birle ümmetmen dep yalğan sözler Kişi malın almak üçün hezyan sözler Helalini munda taşlap haram közler Nâdânlarğa bu sözlerni aygum kelür HİKMET-59 Aşıkları melametdin kaçmas bolur Nâdânlarga bâtın sırrın açmas bolur Her nâmerdge dürr ü gevher saçmas bolur Özi okub hun-ı zerdab yuttı bolğay HİKMET-60 Kul Hâce Ahmed yamanlarnı yamanı sen Barça buğday el tutmagay samânı sen Yoldın azğan gümrâhlarnı nâdânı sen Keling yığlıng zâkir kullar zikr aytaylık HİKMET-64 Aklım hayran, közûm giryân, hâne veyrân Hakk yolını bilelmesmen özüm nâdân Ey talibler bi-tâkatmen kayda cânân Cânanımdın heç kim haber biler mukin? HİKMET-70 Dünya degen azar ermiş Âkil kullar bîzar ermiş Câhiller birle yâr ermiş Dünya salıb keterem HİKMET-81 Mürşidlerge hizmet kılsang nefsge âfet Tegme nâdân bu yollarda kılmas tâkat Sâdık kullar bu yollarnı bilür râhat Tirig ölmey didâr ârzu kılmang dostlar HİKMET-88 Dünyâ tefmey raks u semâ urgan câhil Hakk yâdını bir dem aytmay yürür gâfil Dervişmen der dünyâ sarı köngli mâyil Dünya üçün raks u semâ urdı dostlar Vay uşandağ nâdânlardın ümit kılmang Feyz fütûh alurmen dep yügrüp almang Nefsi uluğ şer'i buzuğ veli bilmeng Şeytan lâin nohta urmay mindi dostlar HİKMET-104 Câhil kişi namâz kadrin kaçan bilür Her namâzda imân başdın tâze bolur Salât dese gafıl başın burkâb uyur Gâfillikdin ömrin yelge satar bolğay HİKMET-107 Kul Hâce Ahmed ibret alğıl sed hezardın Niyazsızlar behre almas ul bazardın Fazıllıkda kuruğ kalur ul nazardın Nâdân ömrin puçek pulga satar ermiş HİKMET-109 Eyâ dostlar hiç bilmedim men yolumnı Saâdetka bağlamadım men belimni Mâsivâdın hiç yığmadım men tilimni Nâdânlıgım meni resvâ kılur ermiş HİKMET-113 Eyâ dostlar oşal kuşnı ayanını Men aytayım siz tinglengiz beyanını Köp nâdânlar bilmez ul kuş pâyânını Kolung tutub behişt içre kirer ermiş HİKMET-115 Didârımnı arzu kılsang keçe yatma Bu dünyanıng to'masıdın zerre tatma Haldın sorsa nâdânlarga sırnı satma Mundağ erler feyz u fütuh alar ermiş HİKMET-123 Nâdân kim deb sorsa aytıng bîhaberler Hakdın korkmay nâcinslerni sorab izler Ayet hadis beyan kılıng kattığ sözler Hemdem bolub nâdân birle tursa bolmas Zinhar, zinhar kaçıb yürgil bolsa nâdân Hakk yâdını aytsa her kim oşal merdan Cannı canğa peyvend kılsa oşal işan Ursa sökse ol azizdin tansa bolmas HİKMET-126 Aşıklarday daim müdam Haknı izler Zâhir yüzüb bâtınıda arşnı közler Taliblerge ayet-hadis sözin sözler Sır sözini nâdânlarga aytsa bolmas HİKMET-127 Cefâ çekmey âşık bolmas tıngla gâfil Cefâ çekip sâbir bolğıl bolma câhil Rızâ bolup kulluk kılğan bolur Âkil Câhil âdem birbiridin yanmaz bolur HİKMET-128 Nâdânlarga sırr ma'nânı aytıb bolmas Dürr gevherni mührege satıb bolmas Edhem sıfat dünya ukbin yetib bolmas Yetse bolmas Pîr hizmetin kalmağunça HİKMET-133 Âşık bolsang keçe kündüz ışk istegil Tâ'at kılğıl keçe kobup hiç yatmagıl Âkil bolsang nâdânlarğa sır aytmagıl Çın dervişler tâatların pinhân kılur Vây oşandağ dervişlerdin penâh bergil Ol nâdânğa ülfet kılmay cânım algil Eyâ mahbûb yolda kaldım yolğa salgıl Tevbelikni Hâcem câyın bostan kılur HİKMET-136 Uşbu sırnı bilmegen câhil kişi Dervişlerni kadrini kaçan bilür Til uçıda ümmetmen deb da'va kılur Mustafâ'nıng kadrini kaçan bilür "Külli muttaki âlimen", deb aytdı Rasûl Ey Kul Ahmed, bul hadisni kılgıl kabul Suyri halkı kabul kılmay boldı melul Câhil halkı Pîr kadrini kaçan bilür HİKMET-147 Şeyhman teyu mihrab içre olturğaylar, Halka içre halkğa zahmet yetkürgeyler, Hay u Hû deb sermestliğin bildürgeyler, Andağ câhil kandağ şeyhlik kılar ermiş. Mundağ şeyhning kıyametde yüzi kara, Nâdânlıkda şeyhlik kılur, işi riya, Ruzi mahşer resva bolur, közi a’ma, Evvel-âhir delalatde bolar ermiş. HİKMET-150 Tevbe kılsam, Hocam kabul eter mukin? Hama nâdân bu dünyadın öter mukin? Hasret bilen gaflet tanı atar mukin? Tan atmayın ölüb ketsem, netgüm mena? HİKMET-159 Kulaksızga ayet, hadis, hikmet haram, Essiz, hikmet iç-karnımda bolsun tamam, Nâdânlarğa takay aytıb, yığlay müdam, Dad eylesem, hiç kim kulak salğani yok. Yalğan derviş beyanını aytar sanga, Kolda tesbih, dilde hiyle, fikr tenga, Âkil erseng, ihlas kılma zinhar anga, Ul nâdândın hiç kim behre alğanı yok. Sözge yetmes bihaberge essiz ma’ni, Sözni aytsang, dânâğa ayt, dürni kani, Hizmet kılmay yetgen bar mu, bilseng munı, Hizmet kılmay erenlerğe yetgeni yok. HİKMET-161 Aşıkları daim tiler didarını, Seherlerde gaflet birle yatmas bolur. Nâdânlardın uşbu sırnı pinhân kılıb, Câhillerge aşıkman deb aytmas bolur. HİKMET-165 Kul Hoca Ahmed, miney deseng kuşdek Burak, Nâdânlardın etgil müdam özüng yırak. kayğu birle hecru mihnet, tartgıl firak, Firak tartgan âşık tanla sultan bolur. HİKMET-174 Hak teala buyın algan munda turmas, Câhil kullar özin körer-aybın körmes. Cins-i âdem aşıklıkda dem uralmas, Âşık bolub, didar körüng, dostlarım a. HİKMET-176 Tekme nâdân ul darahtnıng yeri ermes, Nefsim degen ul mevadın hergiz yemes. Hamtama’ar nefsi üçün neler demes, Nefsdin keçgen yakın bolur kurbetinde. HİKMET-183 Ölse, vale nefsi öler, ruhı ölmes, Sır sözini nâdânlarğa aytsa bolmas. Sır sözini nâdân, câhil kabul kılmas, Bolsa mahal Âkil kabul kılmadı mu? Hakikatlık er sözini nâdân bilmes, Kil u kaldın söz sözlese, mecaz imes. Yança çabsang, kılıç bolsa, taşka ötmes, Layğa çabsang, kılıç anga ötmedi mü? HİKMET-186 Evvel-âhir hoblar ketti, kaldım yalğuz, Nâdânlardın eşitmedim bir yahşi söz, Dilim yoktur, tilim yoktur, kulak hem köz, Didar üçün ölmesburun ölmeyin mü? HİKMET-192 Kervanbaşı haber berdi külli canğa, Sevda kıl deb buyurdılar her kayanğa, Sevdasını kıldı ziyan köb nâdânğa, Sud u ziyan kılğanını bildingiz mü? Bazı nâdân kirdi bazar aldı dükan, Hemrâh boldı ul nâdânğa anda şeytan, Ta kuruğlığ olturdılar şad u handan, Oşal dükan dünya erür, bildingiz mü? HİKMET-193 Şeyhmen teyu zâlimlerge hizmet kıldıng, Mülazemet pişe eyleb izzet kıldıng. Nimet berse canıng birle hürmet kıldıng, Câhil bolub zâlim sıfat bolmas musan? HİKMET-197 Eyâ talib, âşık bolsang, bozlab yürgil, Dergâhıga yetgüng âhir izleb yürgil. Sen sırrıngnı nâdânlardın asrab yürgil, Tanla mahşer aşıklarnı Allah çarlar. HİKMET-201 Halk içinde tesbih kolga alıb yürgen, Şeyhmen teyu nâdânlarğa va’zın aytğan. Nezrin alıb kelgey mu deb karab turğan, Pîr ul turur zâhir, bâtın sefa kılsun. Eyâ gâfil, nâdân bilen ülfet bolma, Nâdânlarnı suhbetige özüng urma. Hak kahrıdın korkub yığla hergiz külme, Kul Hoca Ahmed aşıklardek neva kılsun. HİKMET-204 Kul Hoca Ahmed, uzun tünler uyğak bolgıl, Câhillerdin daim yirak kaça körgil, Közyaşıngnı sarığ yüzge saça körgil, Yaşım saçıb hamd u senâ aytğum kelür. HİKMET-210 Uşbu yolğa kirgen talib boldı âkil, Gaflet birle küyüb-yanıb bolmas âkil, Ümrin zae’ keçürgenler boldı câhil, Işk leşkerin tutub müdam karmak kerek. HİKMET-211 Bu yollarnı tay kılmayın mürşid bolsa, Fasık, câhil mürîd bolub, kolın alsa. Mundağ ef’al tanla anda merdud bolsa, Mahşergahnı halkı tamam külmek kerek. HİKMET-213 Telim nâdân “ermen” teyu tüzdi börklik, Er ul bolur iymanını kılsa körklük, Kıldın yingiçke, kılıçdın tez Sırat köfrük, Uğan İzim razi kılsa keçerbiz e. |
1. sayfa (Toplam 1 sayfa) | Tüm zamanlar UTC + 2 saat |
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |