82. HİKMET
Hakk'a yanıp mü’min olsan, ibadet eyle İbadet eyleyen Hakk cemalini görür dostlar. Yüz bin belâ başa düşse, inleme Ondan sonra aşk sırrını bilir dostlar.
Aşıkları ağlayıp inleyerek yola girdi; Herne cefa dokunsa, onu Hakktan bildi; Râzı olup yer altına hazır oldu; Ağlayarak seherlerde kalkar dostlar.
Ey dostlar, hiç bilmedim ben yolumu; Saadete bağlamadım ben belimi; Gıybet sözden hiç sakınmadım ben dilimi; Cahilliğim beni rezil eyler dostlar.
Gece gündüz gamsız yürüdüm, zikrini demeyip Gayret eyleyerek gece gündüz fikrini etmeyip Muhabbetin pazarında özü satmayıp Nefsim benim yüz bin lokmaya böler dostlar.
Nefsini sen kendi arzusuna bırakma sakın Yemeyip içmeyip ibadet ile ol uykusuz Sonunda bir gün gösterecek sana cemâl Uykusuz olan orada cemâl görür dostlar.
Ey gâfıl, Hakk zikrini dilden bırakma Dünyalıktan bir zerreyi ele alma; Erenlerin arkasından asla kalma; Yola giren sonunda murad bulur dostlar.
Vah ne yazık, derd ile ömrüm geçti; Nefsim benim coşup taştı, haddini aştı Canım kuşu havalansa, ruhum kaçtı; Gafil yürüyen ömrünü yele satar dostlar.
Cemâl göreyim diyen kullar uykusuz olur; Yürüse-dursa, yatsa-kalksa, zikrini söyler İçi-dışı öyle kulun nura dolar; Allah nurunu öyle kula saçar dostlar.
Arif aşık öz canını ateşe yakmaz Dertsizlere çakmağını yakıp çakmaz Dünya gelip cilve eylese dönüp bakmaz Aşksız kişi hayvandan beter dostlar
Kul Hoca Ahmed, kul olsan, ağlayıp yürü Muhabbetin meclisine kendini vur Kıyametin şiddetinden mâtem kur Mâtem kuran sırdan haber alır dostlar.
_________________ "Bismillah dep beyan eyley hikmet aytıp Taliblerge dürr ü gevher saçdım mena..."
Hazret-i Pîr-i Türkistan Hoca Ahmed Yesevî [ Qaddesallahu Teala Sırrahul-Azîz ]
|