|
145. HİKMET
Ey mü’min, gir yola murad isteyip,
Can denizinden geç Rahim Rahman için.
Günahına pişman ol sıdkın ile,
Tevbe eyle rahm edici Gufran için.
Tende canın mihmandır nice günler,
Kan ağla kaygu ile uzak geceler.
Nasıl olur halim deyip uzak yollar,
Belki kabul eyler sen gibi hayran için.
Lutf eylese, müşkül işler olur kolay,
Kadir İzim kulum dese kalmaz emel,
Nimet verir dünya içre türlü renkli,
Bina eyledi sekiz cennet konuklar için.
Zahid kullar takva eyleyip namaz kılar,
Nasib eylese orada varıp huriler kucaklar,
Aşık kullar Mansur gibi candan geçer,
Kurban olur darağacı üstünde canan için.
Haramdır aşıklara başkası Huda’dan,
Hatadır taleb eylese her iki cihan.
Muhabbetsiz taatların heves rüzgarı,
Mağrur olma dünya, ukba, rıdvan için.
Ya Rabbena, iyi bilirsin bütün sırları,
Çoktur burada suç ve isyan, etme izhar,
Kahreyleme ben asiye İzim Cebbar,
Bağışla o Furkan hürmeti için.
Kul Hoca Ahmed, laf vurarak dedin bunu,
Laf vurursun muhabbetden, ahdin hani?
Ne erenler bu dünyadan oldu fani,
Nefs elinde oldun hayvan misali için.
_________________
"Bismillah dep beyan eyley hikmet aytıp
Taliblerge dürr ü gevher saçdım mena..."
Hazret-i Pîr-i Türkistan Hoca Ahmed Yesevî [ Qaddesallahu Teala Sırrahul-Azîz ]
|
