İLM(23) , ÂLİM (64) - DÂNÂ (17)
HİKMET-1 Könglüm kattığ tilim aççığ özüm zâlim Kur'an okup amel kılmay yalğan âlim Garib cânım sarf eyleyim yoktur mâlım Hakdın korkup otka tüşmey piştim mena
Sünnet ermiş kâfir bolsa berme âzâr Köngli kattığ dil-âzârdın Hüdâ bizâr Allah hakkı andağ kulğa seccin tayyâr Dânâlardın eşitip bu söz aydım mena
HİKMET-5 Ottuztörtde âlim bolup dânâ boldum Hikmet ayt dep Sübhân aydı göyâ boldum Çil-ten birle şarâp içip hemrâh boldum İç ü taşım Hak nurığa toldı dostlar
HİKMET-11 “Ene’l-Hakk”nı ma'nasını bilmes nâdân Dânâ kerek bu yollarda pak-ı merdan Âkil kullar Hakk yâdını aydı canan Candın keçib Canane'ni süydüm mena
İma kıldım dânâ bolsa ma'na alsun Kâl ilmidin bitip aydım nişan kalsun Dürr ü gevher sözlerimni içge salsun Haldın aytıp aşıklarga berdim mena
Bir tün seher garib Mansûr köb yığladı Pertev salıp Allah özi rahmeyledi Andın songra çilten bakıp şarab berdi Dânâlarga bu sözlerni aydım mena
HİKMET-14 Eyâ dostlar nâdân birle ülfet bolup Bağrım küyüb candın toyup öldüm mena Toğrı aytsam egri yolga boynım tolğar Kanlar yutup gam zehrige toydum mena
Nâdân birle ötken ömring nar sakar Nâdân bolsa dûzah andın kılgay hazer Nâdân birle dûzah sarı kılmang sefer Nâdân içre hazan yanglığ soldum mena
Dua kılıng nâdânlarnı yüzün körmey Hak Te'ala refik bolsa bir dem turmay Bimar bolsa nâdânlarnı halin sormay Nâdânlardın yüz ming cefa kördüm mena
Dad eylesem Hak dâdımge yeter mukin? Köksümdeki zengarlarım keter mukin? Hemme nâdân bu alemden keter mukin? Nâdânlardın yüz ming cefa kördüm mena
Hak vaslını izlep tabmay hayranemen Tınmay yığlap köngli buzuk divanemen Halim sorsan men talib-i cananemen Canan izlep fena bolup keldim mena
Yer astıga kaçıp kirdim nâdânlardın Elkim açıb dua tilep merdanlardın Garib canım yüz tasadduk dânâlardın Dânâ tabmay yer astıga kirdim mena
Nâdânlarnı mendin sorma köksüm çaka Hak'dın korkub matem kursam küler kahkah Ağzı açuk nefsi uluğ misli lakka Nâdânlardın korkup senge keldim mena
Tama kılma nâdânlardın kadring bilmes Zulmet içre yol adaşsang yolga salmas Boynung kısıp zari kılsang kolung almas Nâdânlarnı şikve eyleb keldim mena
Evvel ahır hublar ketti kaldım yalğuz Nadânlardın işitmedim bir yahşi söz Dânâ ketti nâdân kaldı yedim efsus Yolnı tabmay hayran bolup kaldım mena
Dağ-ı hicran ezdi bağrım kani derdmend Dânâ tufrak nâdânlarnı köksi belend Ayet hadis beyan kılsam kılmas pisend Köksüm teşing derd u gamga toldum mena
HİKMET-16 Gurbet tegse puhte kılur köp hâmlarnı Dânâ kılur hem hâs kılur köpâmlarnı Kiyer kir ton tapsa yeyür taâmlarnı Anıng üçün Türkistanğa keldim mena
HİKMET-25 Sensen mening penâhım gazab kılma İlâhım Yâ Dânâyı küll-i hâl halim sorğıl seherde
HİKMET-41 Bir katre-yi mey ol cam-ı elestdin menge in'am Kılgıl bolayın hamdinge dânâ-yı Muhammed
HİKMET-53 Amil bolğan âlimler yolğa kirgen âsîler Andağ kâzı câyını dâru's-selâmda kördüm
Kâzı bolğan âlimler para rüşvet yegenler Andağ kâdı câyını nâr-ı sakarda kördüm
Müfti bolğan âlimler nâhak fetvâ bergenler Andağ müfti câyını Sırât köfrügde kördüm
HİKMET-58 Allah degil ey Kul Ahmed özüng bilgil Özüng bilmiş ilming birle amel kılgıl Uluğ kiçik yârânlardın özr kılgıl Sen bilmesde sendin hatâ keçti bolğay
HİKMET-71 Huşlamaydur âlimler sizni aygan Türki'ni Âriflerdin eşitseng açar köngil mülkini Ayet hadis ma'nası Türki bolsa muvafık Ma'nasıga yetgenler yerge koyar börkini
Kazı müfti mullalar şeriatda râhnı Ârif âşık alıbdur tarikatnı arkını Amel kılğan âlimler dinimizni çırağı Burak miner mahşerde egri koyar börkini
Amel kılsa âlimler din u ayın yarukı Körse bolur alarnı rengi ruyı körkini Amel kılmay "kâl" ilmin okuy bilmey kalğanlar Arkasığa köterür kırk eşekni yükini
HİKMET-77 Sır şarabın içgen âşık özin bilmes Bu dünyanı izzetlerin közge ilmes Yüzming dânâ nâsih bolsa pendin almas Vaşuka dep özin bilmey yürer dostlar
HİKMET-78 Ruz-ı ezel takdir kılsa Hak cemali Yüzming şeytan kasd eylese yok zevali Kündin künge ziyad bolğay kal ü hali Dânâ bolub Hak yolların açar dostlar
HİKMET-79 Amel kılmay âlim ilmin basıp yürgey Ölüp barsa tar lahedde canı küygey Allah, Rasûl dining kim dep haybet kılgay Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar
Münker-Nekir "Men rabbük" dep seval kılgay Kâl ilmidin bir nuktası kâr kılmagay Va hasreta amelsizler neçük kılgay Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar
Allah degen kend u esel peyda kıldı Ahiretde Allah birle sevda kıldı. Amel kılgan çın âlimni dânâ kıldı. Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar
Essiz âlim amel kılmay yolda kalur Okup okmay dünya malın kolga alur Menmenlikdin essiz ömrün zayi kılur Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar
Zâhir buzub bâtın tüze âlim bolsang Ruz-ı mahşer kolung tutgay tangla barsang Va veyleta nedamet dep yolda kalsang Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar
Andağ âlim ikki közi giryan bolur Seherleri erte kopub nâlân kılur Hak yolıda küyüp yanıb biryan bolur Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar
HİKMET-83
"Fel ya'lemunel âlimüna"nı okur âlim Ma'nasını okmay anı bolur zâlim Ma'nasını okganlamıng tonı gelim Andağ âlim âlim bolur dostlarım a
Âlim uldur hişt yastanıb tahsil kılsa Keçe kündüz Tengri'sige zâri kılsa "Fel yedhakü" ayetini tefsir kılsa Andağ âlim, âlim bolur dostlarım a "Ve'l yebkü kesiran" deb Tengri aydı Ma'na okgan âlim tınmay yığlab erdi Yığlay yığlay közleri a'ma boldu Andağ âlim, âlim bolur dostlarım a
Âlim uldur şeriatda cevlan kılsa Tarikatnıng bazarığa omın salsa Muhabbetning deryasıdın gevher alsa Andağ âlim, âlim bolur dostlarım a
Âlimmen dep kitab okur ma'na okmaz Köb ayetning ma'nasını hergiz bilmes Tekebbür men-menlikni dini tutmas Âlim ermes, câhil turur dostlarım a.
İlim ikki dür ten û canğa rehber turur Can âlimi Hazretige yakın turur Muhabbetning şarabıdın içib turur Andağ âlim, âlim bolur dostlarım a
Ten âlimi zâlimlerge ohşar ermiş Beraetni ayetide çün buyurmuş Duzah içre tınmay daim küyer ermiş Zehri zakkum içib daim dostlarım a
Kul Hâce Ahmed âlimlerni hizmet kılğıl Âlimler sözin eşitib amel kılğıl Amel kılıb Hak yolıda canıng bergil Amelsizler didâr körmes dostlarım a
HİKMET-89 Âhir zaman âlimleri zâlim boldı Huş amedini aytğuvçılar âlim boldı Haknı aytkan dervişlerge ganim boldı Aceb şumluğ zamaneler boldı dostlar
HİKMET-94 Kâl ilmini okuban Hâl ilmiğe yetiben Yoklık içre batıban Barlıklardan alınglar
HİKMET-96 Bilmediler mollalar “Ene’l-Hakk”nı manâsın Kâl ehliğe hâl ilmin Hak körmedi münâsib
HİKMET-102 Kahhâr İgem kudret birle nidâ kılsa Didâr üçün küygenlerim kel, kel dese Köz yaşını akkuzuban feryâd kılsa Akl u huşum dânâ kılıp yürür bolğay
Teni cüda otda koygan canı özge Hikmet okur talib bolub yetse sözge Kimni körse izin alıb sürer közge Akl u huşın dânâ kılıb yürür bolğay
Halk içinde resvâ yürür özin bilmez Nâdânlarnı sohbetidin kaçıp bilmez Ol sebebdin erenlerni bûyı kelmez Közde yaşın nevâ kılıp yürür bolğay
HİKMET-124 Burya bolmay şeyhmen deban da'va kılgan Özi kılmay halklar ara va'zın aytğan Sözi yalğan dünya üçün amel kılgan Dünya koymay hâl ilmini bilse bolmas
HİKMET-129 Başığa destar orar ilmi yok nege yarar Okı yok yayın kurar âhir zaman şeyhleri Alayıdın al kılur ma'mileni mal kılur Essiz ömrin yel kılur âhir zaman şeyhleri.
HİKMET-134 Kul Hâce Ahmed bu hikmetni kimge aytdıng Ârifmen deb halâyıkga okub yaydıng Te'sir kılmas âlimlerge aytğan pendin Ârif uldur ten mülkini veyran kılur
HİKMET-143 Behişt aytur: "Men artuk Âlim kullar mende bar Âlimlerni könglide Âyet hadis Kur'an bar"
HİKMET-151 Kayu talib hikmetimni tutsa aziz, Kayda barsa, başı aziz, sözi leziz, Yahşi sözni fehm eylemes her betamiz, Ul sebebdin dânâ izleb yürdüm mena.
HİKMET-157 "Tınmay yürüb âlimlerdin ilm örgendük, Herne bilgen ilmimizge amel kılduk, Ya Kadira, uluğ zatıng anglab bildük..." Yığlab yürgil, köz yaşını riyası yok.
Allah aydı: "Bendem, munı yalğan aydıng, Kaçan meni rızam üçün ilm örgending? Yatsang-tursang hazır erdim, her iş kıldıng... Yığlab yürgil, köz yaşını riyası yok.
Aytıb erding ilm örgenib uluğ bolsam, Halk içide ança izzet-hürmet körsem, Dünya yığıb yesem-içsem, oynab-külsem..." Yığlab yürgil, köz yaşını riyası yok.
Eşitib, okub âlim pendin almadınglar, Pinhân yürüb hayru ihsan kılmadınglar, Dünyada heç rızalığım tabmadınglar..." Yığlab yürgil, köz yaşını riyası yok.
Işksız yürüb tâat kılur nâdân zahid, Bituz aşdek tâatingni mezesi yok, Aşıkman deb dava kılur yalğan âşık, Vallah-billah, çın aşıknı hevası yok.
Köb nâdânlar közyaşını kadrin bilmes, Hak kaşıda közyaşıdek tuhfe bolmas, Tesbih, tehlil közyaşığa teng kelalmas, Yığlab yürgil közyaşını riyası yok.
HİKMET-164 Hak Mevlamnıng nazarı kimge tüşse, Nâdân bolsa, bir lahzâda dânâ bolur. Üç yüz altmış tamurları nurga tolur, Tört yüz kırk tört süngekleri binâ bolur.
Işk bahrığa çomgan âşık güher alur, Bulhevesler aşıkman deb yolda kalur. Tekme nâdân, hamtama’lar neni bilür? Güher alğan çın aşıklar derya bolur.
HİKMET-167 Köngül içre kirib cevlan kılduk erse, Işk atlığ sultanını kördük erse. Sani’ kudret İlâhımğa baktuk erse, Oşal yerde hâl ilmini körüng, dostlar.
İlham indi Hak teala rahmetidin, Hocam sundı uşbu vahdet şerbetidin. Bolduk emdi ul Muhammed ümmetidin, Kâl ilmimiz halğa bedel boldı, dostlar.
HİKMET-169 Bu hal yolı nazik yoldur, hatarı bar, Âlim kalsiz kadem ursa, ukbalar bar. Pîri kamil mükemmilsiz ötmek düşvar, Hâl ilmini bilgen emân öter, dostlar.
Merd u zenge, oğul-kızga ilm farz dedi, "Taleb ül-ilmi farizatun" deb Rasûl aydı, "Ma yecüzu bihis-salat" ilm zaruriy, Tirik barsız, ta ölgünçe okung, dostlar.
HİKMET-171 Hak-nahaknı beyanını âlim bilür, Helal-haram farkın ami kaydın bilür?! Âlimlerdin amiler köb fayda alur, Bu dünyada yahşi atın kollar, dostlar.
Âlimni tutkıl izzet, kılğıl ikram, Âlimni Kur’an içre öger, dostlar. Âlimler açar cümle müşkülatnı, Câhiller cehlini kim töker, dostlar.
Câhil avam âlim sözin heç tinglemes, Tekme câhil özini heç anglamas. Âlimni Allah amiğe teng eylemes, Her âlim yüz min amiğe yeter, dostlar.
Bolmasa âlim avam nege yarar, Kılmas erdi yer ü kök, alem karar. Kılmışı üçün âlim yazuk korar, Kök taba aşmas yerde turar, dostlar.
Din ü dünya âlim bilen bolur hasıl, İbâdet kılsa kabul, Hakk’a vasıl. E’tikad kıl, kerek bolsa arığ nesl, Çın âşık bir sözge baş eger, dostlar.
Avam tendür âlim erür tende cantek, Şah Hüseyn bolsa âlim kerek hem tek, Insü cinde âlim melek, ami cintek, Tutmangız işkal zinhar inkar, dostlar.
Hoca Ahmedga ilham berdi aysun teyu, Her âlimni i’zazını bilsün teyu, Her kim bilse, munı amel kılsun teyu, Âlim izzetin kılğan cennet kirer, dostlar.
HİKMET-187 Dedi âlim Kur’an oşal Tengri sözi, Kul köngliğe saldı nazar Hak kündüzi. Ul makâmnı her dem körer köngül közi, Közüm kördi, könglim ikrar kılmayın mu?
HİKMET-188 Hak pertevi kimge tüşse, dânâ kılur, Köngli yarub bâtınların binâ kılur. Marifetni aytıb özin goya kılur, Goya bolub Hak yolların oymayınmu?
HİKMET-198 Canı cüda otda küygey teni özge, Kimni körse, izin alıb sürter közge. Hikmet okub, talib bolub, yetse sözge, Aklu huşın dânâ kılıb yürür bolğay.
HİKMET-202 Tarikatga kirgen âşık Haknı izler, Ne sözlese hâl ilmini sözin sözler, Seherlerde yâdın aytıb arşnı közler, Bâyeziddek bir kün özüm satkum kelür.
HİKMET-203 Aşıkları cevlan kılar ul meydanda, Ilan kamçı kılıb miner ul arslanğa, Sır sözini aytıb bolmas her nâdânğa, Sır sözini dânâlarğa aytğum kelür.
Ârif bolub âşık bolsa dânâ keter, Andağ âşık didar üçün canın berer. Andağ kulğa tan mı atar, kün mi batar, Tüni-küni tınmay zari kılğum kelür.
Aşıkları özi birle bazar kılur, Câhil kullar mü’min könglin azâr kılur. Gâfillerdin Hûda, Rasûl bizâr bolur, Hazır bolub, Hakk zikrini aytğum kelür.
Kul Hoca Ahmed, keçti ümrüng, gâfil bolma, Nefsing sözin kılıban batıl yürme. Cehd etiben tün-kün zinhar câhil yürme, Hazır bolub, Hakk’a kulluk kılğum kelür.
HİKMET-212 Aşıklar meydanıda ilm ü hikmet bilinür, Erenlerni damığa şunkar, laçin ilinür, Min nefesni bir nefes, kılsa himmet kılsa şevk, Sır eşigi açılıb, cümle ervâh körünür.
MÜNACAAT
Meni hikmetlerim nâdân işitmes Dîli köngli kara pendimni almas
Zebân-ı hâl ile amânı ayttım Hakikat söz birle câhilni sögtim
Eger âlim bolsa cânım tasadduk Dürr ü gevher sözümni işitip ok
Dürr ü gevher sözin âlemge saçsa Okup oksa kelâm-ı Haknı açsa
Oşal âlimge cân kurbân kılurman Tamâmî hânumân ihsân kılurman
Kanı âlim kanı âmil yârânlar Hudâdın sözlese siz cân beringler
Çın âlim yastukın taştın yarattı Nime oktı anı âlemğa ayttı
Meni hikmetlerim dânâ işitsün Sözüm destân kılıp maksudga yetsün
Yesevi hikmetin dânâ işitsün Işitgenler hemme maksudga yetsün
Meni hikmetlerim derdsizge aytmang Bahâsız gevherim nâdânğa satmang
CÂHİL (24) -NÂDÂN (71)
HİKMET-1 Altmış üçke yaşım yetti öttüm gâfil Hak emrini mehkem tutmay özüm câhil Rûze namâz kazâ kılıp boldum kâhil Yaman izlep yahşılardın keçtim mena
HİKMET-2 Eyâ nâdân mana bul dep aydı bildim Andın songra çöller kezip Haknı sordım Ruzi kıldı azâzilni tutup mindim Lenger tugup belin basıp yançtım mena
HİKMET-9 Bir kün seni ömrüng bergi bolğay hazân Ecel kelmey tevbe kılğıl eyâ nâdân Şayet senge rahm eylegey İzim Yezdân Ol sebebdin Hakk'dın korkub ğorga kirdim
HİKMET-11
Nâdânlarga essiz sözüm hayf hikmet Âdemmen dep belin bağlab kanı himmet Dünya üçün bir biriğe kılmas şefkat Zalimlerge esir bolup öldüm mena
HİKMET-13 Kul Hâce Ahmed nâsih bolsang özüngge bol Âşık bolsang cândın keçip bir yolı öl Nâdânlarğa aytsan sözing kılmas kabûl Mehkem bolup yer astığa kirdim mena
HİKMET-18 Kul Hâce Ahmed sözüngni nâdânlarğa aytmağıl Sözni aytıp nâdânğâ pûçek pulğa satmağıl Açdın ölseng nâmerddin hergiz minnet tartmağıl Arslan Babam sözlerin işitingiz teberrük
HİKMET-22 "Ente'l-Hâdi ente'l-Hakk"nı zikri dilde Bilmes nâdân zikrin aytıb zâhir tilde Menmen degen şeyh-i zaman âbu gilde Kolum tutub yolğa salgıl "Ente'l-Hâdi"
HİKMET-30 Nâdânlıkta kılğan işim barça hata Tevbe taksir eylemedim yakam tuta Gerdenimge tevk yanglığ salıb fota Ya İlâhi afv kılğıl günahımnı
Şum dünyağa köngil bağlab kahil boldum İşret birle vaderiğa câhil boldum Bu dünyanı öterini emdi bildim Ya İlâhi afv kılğıl günahımnı
HİKMET-33 Aşıklıknı davâ kılıp yürelmedim Nefsdin keçip men emrini kılalmadım Nâdânlıkda Hak emrini bilelmedim Her ne kılsang âşık kılğıl Perverdigâr
HİKMET-49
Kayu yerde azizlemi cem'i bolsa Oşal yerde hâl ilmini aygum kelür Alarnı sohbetini huşlasam men Özimni özleriğe katgum kelür
Tili birle ümmetmen dep yalğan sözler Kişi malın almak üçün hezyan sözler Helalini munda taşlap haram közler Nâdânlarğa bu sözlerni aygum kelür
HİKMET-59 Aşıkları melametdin kaçmas bolur Nâdânlarga bâtın sırrın açmas bolur Her nâmerdge dürr ü gevher saçmas bolur Özi okub hun-ı zerdab yuttı bolğay
HİKMET-60 Kul Hâce Ahmed yamanlarnı yamanı sen Barça buğday el tutmagay samânı sen Yoldın azğan gümrâhlarnı nâdânı sen Keling yığlıng zâkir kullar zikr aytaylık
HİKMET-64 Aklım hayran, közûm giryân, hâne veyrân Hakk yolını bilelmesmen özüm nâdân Ey talibler bi-tâkatmen kayda cânân Cânanımdın heç kim haber biler mukin?
HİKMET-70 Dünya degen azar ermiş Âkil kullar bîzar ermiş Câhiller birle yâr ermiş Dünya salıb keterem
HİKMET-81 Mürşidlerge hizmet kılsang nefsge âfet Tegme nâdân bu yollarda kılmas tâkat Sâdık kullar bu yollarnı bilür râhat Tirig ölmey didâr ârzu kılmang dostlar
HİKMET-88 Dünyâ tefmey raks u semâ urgan câhil Hakk yâdını bir dem aytmay yürür gâfil Dervişmen der dünyâ sarı köngli mâyil Dünya üçün raks u semâ urdı dostlar
Vay uşandağ nâdânlardın ümit kılmang Feyz fütûh alurmen dep yügrüp almang Nefsi uluğ şer'i buzuğ veli bilmeng Şeytan lâin nohta urmay mindi dostlar
HİKMET-104 Câhil kişi namâz kadrin kaçan bilür Her namâzda imân başdın tâze bolur Salât dese gafıl başın burkâb uyur Gâfillikdin ömrin yelge satar bolğay
HİKMET-107 Kul Hâce Ahmed ibret alğıl sed hezardın Niyazsızlar behre almas ul bazardın Fazıllıkda kuruğ kalur ul nazardın Nâdân ömrin puçek pulga satar ermiş
HİKMET-109 Eyâ dostlar hiç bilmedim men yolumnı Saâdetka bağlamadım men belimni Mâsivâdın hiç yığmadım men tilimni Nâdânlıgım meni resvâ kılur ermiş
HİKMET-113 Eyâ dostlar oşal kuşnı ayanını Men aytayım siz tinglengiz beyanını Köp nâdânlar bilmez ul kuş pâyânını Kolung tutub behişt içre kirer ermiş
HİKMET-115 Didârımnı arzu kılsang keçe yatma Bu dünyanıng to'masıdın zerre tatma Haldın sorsa nâdânlarga sırnı satma Mundağ erler feyz u fütuh alar ermiş
HİKMET-123 Nâdân kim deb sorsa aytıng bîhaberler Hakdın korkmay nâcinslerni sorab izler Ayet hadis beyan kılıng kattığ sözler Hemdem bolub nâdân birle tursa bolmas
Zinhar, zinhar kaçıb yürgil bolsa nâdân Hakk yâdını aytsa her kim oşal merdan Cannı canğa peyvend kılsa oşal işan Ursa sökse ol azizdin tansa bolmas
HİKMET-126 Aşıklarday daim müdam Haknı izler Zâhir yüzüb bâtınıda arşnı közler Taliblerge ayet-hadis sözin sözler Sır sözini nâdânlarga aytsa bolmas
HİKMET-127 Cefâ çekmey âşık bolmas tıngla gâfil Cefâ çekip sâbir bolğıl bolma câhil Rızâ bolup kulluk kılğan bolur Âkil Câhil âdem birbiridin yanmaz bolur
HİKMET-128 Nâdânlarga sırr ma'nânı aytıb bolmas Dürr gevherni mührege satıb bolmas Edhem sıfat dünya ukbin yetib bolmas Yetse bolmas Pîr hizmetin kalmağunça
HİKMET-133 Âşık bolsang keçe kündüz ışk istegil Tâ'at kılğıl keçe kobup hiç yatmagıl Âkil bolsang nâdânlarğa sır aytmagıl Çın dervişler tâatların pinhân kılur
Vây oşandağ dervişlerdin penâh bergil Ol nâdânğa ülfet kılmay cânım algil Eyâ mahbûb yolda kaldım yolğa salgıl Tevbelikni Hâcem câyın bostan kılur
HİKMET-136 Uşbu sırnı bilmegen câhil kişi Dervişlerni kadrini kaçan bilür Til uçıda ümmetmen deb da'va kılur Mustafâ'nıng kadrini kaçan bilür
"Külli muttaki âlimen", deb aytdı Rasûl Ey Kul Ahmed, bul hadisni kılgıl kabul Suyri halkı kabul kılmay boldı melul Câhil halkı Pîr kadrini kaçan bilür
HİKMET-147 Şeyhman teyu mihrab içre olturğaylar, Halka içre halkğa zahmet yetkürgeyler, Hay u Hû deb sermestliğin bildürgeyler, Andağ câhil kandağ şeyhlik kılar ermiş.
Mundağ şeyhning kıyametde yüzi kara, Nâdânlıkda şeyhlik kılur, işi riya, Ruzi mahşer resva bolur, közi a’ma, Evvel-âhir delalatde bolar ermiş.
HİKMET-150 Tevbe kılsam, Hocam kabul eter mukin? Hama nâdân bu dünyadın öter mukin? Hasret bilen gaflet tanı atar mukin? Tan atmayın ölüb ketsem, netgüm mena?
HİKMET-159 Kulaksızga ayet, hadis, hikmet haram, Essiz, hikmet iç-karnımda bolsun tamam, Nâdânlarğa takay aytıb, yığlay müdam, Dad eylesem, hiç kim kulak salğani yok.
Yalğan derviş beyanını aytar sanga, Kolda tesbih, dilde hiyle, fikr tenga, Âkil erseng, ihlas kılma zinhar anga, Ul nâdândın hiç kim behre alğanı yok.
Sözge yetmes bihaberge essiz ma’ni, Sözni aytsang, dânâğa ayt, dürni kani, Hizmet kılmay yetgen bar mu, bilseng munı, Hizmet kılmay erenlerğe yetgeni yok.
HİKMET-161 Aşıkları daim tiler didarını, Seherlerde gaflet birle yatmas bolur. Nâdânlardın uşbu sırnı pinhân kılıb, Câhillerge aşıkman deb aytmas bolur.
HİKMET-165 Kul Hoca Ahmed, miney deseng kuşdek Burak, Nâdânlardın etgil müdam özüng yırak. kayğu birle hecru mihnet, tartgıl firak, Firak tartgan âşık tanla sultan bolur.
HİKMET-174 Hak teala buyın algan munda turmas, Câhil kullar özin körer-aybın körmes. Cins-i âdem aşıklıkda dem uralmas, Âşık bolub, didar körüng, dostlarım a.
HİKMET-176 Tekme nâdân ul darahtnıng yeri ermes, Nefsim degen ul mevadın hergiz yemes. Hamtama’ar nefsi üçün neler demes, Nefsdin keçgen yakın bolur kurbetinde.
HİKMET-183 Ölse, vale nefsi öler, ruhı ölmes, Sır sözini nâdânlarğa aytsa bolmas. Sır sözini nâdân, câhil kabul kılmas, Bolsa mahal Âkil kabul kılmadı mu?
Hakikatlık er sözini nâdân bilmes, Kil u kaldın söz sözlese, mecaz imes. Yança çabsang, kılıç bolsa, taşka ötmes, Layğa çabsang, kılıç anga ötmedi mü?
HİKMET-186 Evvel-âhir hoblar ketti, kaldım yalğuz, Nâdânlardın eşitmedim bir yahşi söz, Dilim yoktur, tilim yoktur, kulak hem köz, Didar üçün ölmesburun ölmeyin mü?
HİKMET-192 Kervanbaşı haber berdi külli canğa, Sevda kıl deb buyurdılar her kayanğa, Sevdasını kıldı ziyan köb nâdânğa, Sud u ziyan kılğanını bildingiz mü?
Bazı nâdân kirdi bazar aldı dükan, Hemrâh boldı ul nâdânğa anda şeytan, Ta kuruğlığ olturdılar şad u handan, Oşal dükan dünya erür, bildingiz mü?
HİKMET-193 Şeyhmen teyu zâlimlerge hizmet kıldıng, Mülazemet pişe eyleb izzet kıldıng. Nimet berse canıng birle hürmet kıldıng, Câhil bolub zâlim sıfat bolmas musan?
HİKMET-197 Eyâ talib, âşık bolsang, bozlab yürgil, Dergâhıga yetgüng âhir izleb yürgil. Sen sırrıngnı nâdânlardın asrab yürgil, Tanla mahşer aşıklarnı Allah çarlar.
HİKMET-201 Halk içinde tesbih kolga alıb yürgen, Şeyhmen teyu nâdânlarğa va’zın aytğan. Nezrin alıb kelgey mu deb karab turğan, Pîr ul turur zâhir, bâtın sefa kılsun.
Eyâ gâfil, nâdân bilen ülfet bolma, Nâdânlarnı suhbetige özüng urma. Hak kahrıdın korkub yığla hergiz külme, Kul Hoca Ahmed aşıklardek neva kılsun.
HİKMET-204 Kul Hoca Ahmed, uzun tünler uyğak bolgıl, Câhillerdin daim yirak kaça körgil, Közyaşıngnı sarığ yüzge saça körgil, Yaşım saçıb hamd u senâ aytğum kelür.
HİKMET-210 Uşbu yolğa kirgen talib boldı âkil, Gaflet birle küyüb-yanıb bolmas âkil, Ümrin zae’ keçürgenler boldı câhil, Işk leşkerin tutub müdam karmak kerek.
HİKMET-211 Bu yollarnı tay kılmayın mürşid bolsa, Fasık, câhil mürîd bolub, kolın alsa. Mundağ ef’al tanla anda merdud bolsa, Mahşergahnı halkı tamam külmek kerek.
HİKMET-213 Telim nâdân “ermen” teyu tüzdi börklik, Er ul bolur iymanını kılsa körklük, Kıldın yingiçke, kılıçdın tez Sırat köfrük, Uğan İzim razi kılsa keçerbiz e.
_________________ "Bismillah dep beyan eyley hikmet aytıp Taliblerge dürr ü gevher saçdım mena..."
Hazret-i Pîr-i Türkistan Hoca Ahmed Yesevî [ Qaddesallahu Teala Sırrahul-Azîz ]
|